Vijf verhalen uit Moria (5)
Hij is niet meer uit het straatbeeld van Lesbos weg te denken: de selfie-makende vluchteling.
Hoewel kamp Moria in veel opzichten lijkt op een gevangenis, zijn bewoners vrij om het kamp te verlaten. Lesbos is tenslotte een eiland, dus uiteindelijk kunnen mensen toch nergens heen.
Mytilini
Op tien kilometer wandelen van kamp Moria ligt Mytilini, de hoofdstad van het eiland. Haar pittoreske haven vormt een mooi decor om een video-belletje te doen met familie. Of om een voorraad selfies te schieten die op een later moment van pas kunnen komen, als je familie je vraagt hoe het met je gaat bijvoorbeeld. Want als er íets een taboe is in Moria, is het thuisfront de waarheid vertellen.
Dat je al maanden in een tentje woont, dat al je geld is besteed aan smokkelaars, maar dat je niet verder komt door gesloten grenzen en nieuwe wetten… Dat houden de meeste mensen liever voor zichzelf. Je familie nóg meer zorgen besteden is het laatste wat je wil. Daarnaast staat je eer op het spel: jij zou het tenslotte gaan maken in Europa.
Een Syriër die we spreken vertelt dat hij vierentwintig kilo is afgevallen sinds hij in Moria woont. Zijn moeder blijft maar vragen om foto's, maar hij weigert haar zijn gezicht te laten zien. Ze denkt dat het goed met hem gaat en dat hij tijdelijk in een hotel woont. Van Moria heeft ze ongetwijfeld nog nooit gehoord.
Europees ontmoedigingsbeleid? Niet op de gevoelige plaat.