Door Elly Hagen
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Miranda Budde
Leeftijd: 32 jaar
Woonplaats: Wamel
Miranda Budde wist al vroeg wat ze wilde. Ze begon als vijfjarige met dansen en gaf op haar vijftiende les. Ze verhuisde naar Utrecht om dansstudies te volgen. Zes jaar geleden kwam ze terug naar Maas en Waal en leidt nu met succes haar eigen dansstudio, Just Dance. Ze woont samen met Dennis, met wie ze op zesjarige leeftijd al min of meer verkering kreeg. 'Hij was mijn beste vriend en we gaven elkaar ook weleens stiekem een kusje. Dat was een geweldige tijd', vertelt ze lachend. Op hun vijftiende verloren ze elkaar uit het oog, maar nadat Miranda uit Utrecht terugkwam klikte het opnieuw, en ze wonen nu samen, in Wamel.
Klimmen in bomen
Miranda zag je als kind niet in een jurkje achter de poppenwagen. Ze speelde liever buiten en klom in de hoogste bomen. Ze had dansles bij Druturnia. 'Dat was jazzballet, in die tijd het enige wat er was op dansgebied', vertelt ze. 'Ik wilde méér, en omdat ik niets met rekenen en taal had bedacht ik onder schooltijd nieuwe danspassen. De gymleraar zag dat en stelde voor dat ik een keer les gaf. Ik heb toen voor mijn klasgenoten een workshop Streetdance en Hiphop verzorgd. Iedereen vond het leuk en later werd ik ook in andere klassen gevraagd. Ik ging lesgeven bij Flash Aerobics en Druturnia. Op mijn zeventiende verhuisde ik naar Utrecht.'
Dansstudie
In Utrecht volgde ze meerdere dansstudies en werkte bij Dura Vermeer om in haar eigen onderhoud te voorzien. 'In 2009 kreeg ik mijn kans. Ik kon fulltime bij een dansstudio aan de slag. Helaas kwam hier, door een ongeluk, een einde aan. Ik moest revalideren en dat kon nergens beter dan bij mijn moeder in Druten. Deze wending heeft ertoe geleid dat ik met een eigen dansschool ben gestart in de Doorkijk.'
Justdance
Dansschool Just Dance begon met vijftien leden en nu, vijf jaar later, komen er honderdtachtig leden uit heel Maas en Waal. 'Just Dance is mijn grootste rijkdom en ik ben er apetrots op', vertelt Miranda enthousiast. 'Onze kracht is dat een kind zichzelf mag zijn. Ieder kind kan hier terecht voor het plezier. Niets moet, want kinderen moeten op school al zoveel presteren. Ik krijg veel ondersteuning van ouders én van mijn linker- en rechterhand, Mario en Orlando. We geven dit jaar op 17 december een grote show. Ik geef daarnaast op scholen in Maas en Waal workshops Streetdance en ik heb plannen om mijn activiteiten uit te breiden naar Beneden-Leeuwen. Op 28 december geef ik een proefles in De Rosmolen.'
Hangjongeren
Een drijfveer om zich via dans en andere activiteiten in te zetten voor de jeugd van Druten komt voort uit haar eigen jeugd. 'Ik vond dat er altijd al te weinig was voor jongeren. Ik zeg het eerlijk, en ik ben er niet trots op, maar ik was ook een van die hangjongeren die al rokend onder het tunneltje hing. Het was nu eenmaal niet stoer om met zijn allen in de tuin bij onze ouders te gaan zitten. En ik wilde, net als vele andere jongeren, niet naar dat ene jeugdhonk toe. Er is overigens wel verschil tussen hangjongeren, want aan bushokjes kapot smijten en banden lek steken heb ik nooit mee gedaan.'
De Doorkijk
'Wijkcentrum de Doorkijk biedt veel mogelijkheden en is een onmisbare locatie voor jong en oud', vindt Miranda. 'Er is niets mooier dan een plek waar iemand aan de bar een biertje kan drinken en waar een ander kan dansen, kaarten, biljarten of sporten. Er ontstaat dan als vanzelf een wisselwerking tussen bezoekers. Bovendien zijn de beheerders, Marcel en Geraldine, toppers om met mensen om te gaan. Ik zit hier nu vijf jaar en streef er, samen met hen, naar om meer activiteiten naar de Doorkijk te halen.'
Nooit meer weg
Eenmaal thuis, in Wamel, geniet ze van haar rust en de drie huisdieren. 'We hebben een kat, Macho, en twee hondjes, Diva en Gangster. Dat zijn twee hele lieve Pitbulls. Ik ga elke dag tien kilometer met ze wandelen in het veld. Door de ruimte die ik daar om mij heen heb, kom ik helemaal tot mezelf. Ik realiseer me dan dat ik in Utrecht veel heb geleerd, en die tijd niet had willen missen. Maar ik ben nu weer thuis en wil dan ook nooit meer weg uit Maas en Waal.'