Door Ruben Schiks
In de rubriek 'De Maas & Waler dat wás ik' portretteren we maandelijks een oud-inwoner van deze regio. Hoe vergaat hen het leven buiten Maas en Waal, welke idealen hebben zij nagestreefd en welke dromen hebben zij waargemaakt? Maar ook, wat is hun meest dierbare herinnering aan de streek? Het resultaat: bijzondere verhalen van bekende en minder bekende mensen, die de schoonheid van Maas en Waal vaak beter zien dan haar inwoners zelf.
Naam: Hans Rouw
Leeftijd: 70 jaar
Geboren in: Rotterdam
Woont in: Eijsden
Hij groeide op als telg van een bekende banketbakkersfamilie in de Rotterdamse wijk Kralingen. Eind jaren '70 bracht een bekend Nederlands nummer hem in aanraking met onze streek, waarop hij en zijn toenmalige vrouw besloten zich in Druten te vestigen. Hij verwierf er bekendheid door zijn boekhandel en maakte zich hard voor de verdere ontwikkeling van de destijds gedoodverfde gelijknamige groeigemeente. Met weemoed verliet hij Maas en Waal na vijftien jaar, maar nog altijd voelt een bezoek aan de streek voor Hans Rouw als thuiskomen.
Boudewijn de Groot
In 1967 scoorde Boudewijn de Groot een nummer 1-hit met 'Het Land van Maas en Waal'. Welke enorme impact dat lied zou hebben op de, tot dan toe relatief onbekende en ietwat geïsoleerde, streek zou pas later blijken. In ieder geval wekte het enigszins raadselachtig klinkend gebied, onder de veelbezongen groene hemel en blauwe zon, de interesse van de Rotterdamse Rouw. 'Nieuwsgierig besloot ik met mijn toenmalige vrouw om het Land van Maas en Waal eens per fiets te gaan verkennen. Het was in de bloesemtijd en de vele appel- en perenbomen in de streek stonden die dag vol in bloei. We raakten vrijwel direct verslingerd aan de hemelachtige sfeer die er hing en besloten dat we er onze kinderen groot wilden brengen.'
Leven in Druten
De familie Rouw betrok een huis aan de Genechtstraat in Druten, naast het voormalige fietstunneltje. 'Een fraaie buurt, gezellig gelegen in een soort van hofje. Ik herinner me nog goed de naastgelegen visput, waarop we in de winterdag met de hele familie schaatste.' Hans benadrukt herhaaldijk hoe fijn hij het leven in Druten heeft ervaren. 'Vanwege de centrale ligging werd het dorp de gedoodverfde groeigemeente binnen de streek. Omdat ik mij bijzonder betrokken voelde bij het dorp en haar inwoners heb ik mij op maatschappelijk vlak met die ontwikkeling bemoeid. Zo initieerde ik een boekenfonds voor het Pax Christi College en was ik één van de drijvende krachten achter de herentennisavond van L.T.C. De Gelenberg', vertelt hij daarover.
Boekhandel
Toen hij op zoek was naar kantoorruimte voor zijn uitgeverij wees een Drutense makelaar hem op een leeg winkelpand. 'Als je daar nu eens een boekhandel met kantoor begint', opperde hij, en Hans besloot dat te doen. 'Met veel plezier runde ik jarenlang mijn boekhandel aan de Kattenburg, tegenover de voormalige benzinepomp en naast het oude postkantoor. Ik vond dat er in Druten een aanbod kwaliteitsliteratuur ontbrak en bracht dat naar de streek. Daarnaast deed ik mijn best om kinderen te enthousiasmeren voor het lezen van boeken. Voor hen had ik een aparte hoek in mijn zaak met een groot kussen, waar zij konden neerploffen met een leuk boek. Een aardig detail is dat het boek waarvan ik de meeste exemplaren ooit verkocht, het Maas en Waals woordenboek van Johan van Os is', vertelt Hans.
Kunstscene
Toen de crisis in '86, in combinatie met een onvoordelige financiering, roet in het eten gooide, werd Hans gedwongen zijn boekhandel te verkopen en verliet Druten weemoedig. Via een vriend kwam hij in aanraking met de Maastrichtse kunstscene. 'Ik kreeg daar een tijdelijke aanstelling bij een kunstenaarscentrum, waar ik jonge kunstenaars hielp hun werk bekendheid te geven. Zo kwam ik op het idee om kunstboeken uit te geven. In de afgelopen twintig jaar heb ik inmiddels zestig boeken onder het label Hapax® en eigen ISBN uitgegeven. Mijn meest recente titel is Reflexies van Leon van Richter. Een kunstboek over bijzondere reflectiefotografie.'
Banketbakkersfamilie
Aan de chique Avenue Concordia bevindt zich al 116 jaar Banketbakkerij B.J. Carlier, een instituut in Kralingen en ver daarbuiten. Als nazaat van die bekende Rotterdamse banketbakkersfamilie werd de liefde voor kokkerellen hem met de paplepel ingegoten. 'Mijn zoon Ruben bracht mij op het idee om zelf weer taarten te gaan maken. Hij is geëmigreerd naar Canada en vroeg mij zijn bruidstaart te ontwerpen. Het werd een etagère voor 60 personen. Die moest ik dan wel in Canada prepareren. Sindsdien ontwerp ik voor elke verjaardag van mijn naaste familie een nieuwe taart.'
Uiterwaarden
Sinds enkele jaren woont Hans in het plaatsje Eijsden, vlakbij de Belgische grens. Ondanks dat hij al jaren niet meer in Druten woont, keerde hij het dorp nooit helemaal de rug toe. 'Nog regelmatig reis ik terug naar het Land van Maas en Waal. Meestal struin ik dan door de ongerepte uiterwaarden van de Waal, voor mij nog steeds één van de mooiste plekjes van Druten', besluit hij.