Kokkerellen
Het valt niet mee om in Druten alles scherp in het vizier te houden. Zelfs de gemeenteraad heeft daar moeite mee. Als het op herindeling aankomt turen ze graag in de verte, waar opgaan in één grote gemeente opdoemt. Aan de andere kant staart een samenleving van 18.000 mensen zich blind op de komst van 300 ontheemden. Dat zijn er veel te veel, dus mogen er nu maximaal 100 komen.
De wijze waarop dit tijdens de gemeenteraadsvergadering werd besloten was zowel pijnlijk als aandoenlijk. Zo waande Gerard de Wildt van de Samenwerkende Dorpslijsten zich zowaar bij de Verenigde Naties. Hij had even geen oog voor plaatselijke problemen, maar oreerde vol overgave over de mondiale crisis en die vre-se-lijke oorlog in Syrië en omgeving.
Daarna was het de beurt aan Kees Koppers van Welzijn Druten, die zich in z'n betoog opwond over de huidige manier van opvang. Van een partij met 'welzijn' in de naam verwacht je dan een invoelend betoog, iets over meer aandacht voor posttraumatische stress klachten en oog hebben voor oorlogstrauma's. Maar nee, Kees keek naar het kostenplaatje.
Het COA wil namelijk dat men 300 vluchtelingen opneemt en bijvoorbeeld de maaltijdvoorziening kan dan zo goed(koop) mogelijk georganiseerd worden. Een doorn in het oog van Koppers, die wil dat asielzoekers hun eigen potje gaan koken, immers 'dat is ook beter voor de lokale middenstand'. Kortom, ook wie elders in de pan gehakt zou zijn, moet de groenten van HAK hebben.
Druten moet dus zo'n 30 fornuizen zien te regelen, maar daarna kan het kokkerellen ook beginnen. Wel zo handig dat het woord 'rellen' er al in zit.
Kortom: het was een treurige geschiedenis, waarin eigenlijk alleen de enige oppositiepartij Akkoord"94 zich nog een beetje van de ruimhartige kant liet zien. De coalitie had de zaak verder helemaal dichtgetimmerd. Dit keer letterlijk: er komen er maar 100 in en op voorwaarde dat het niet teveel gaat kosten. Ik sta nu ook te koken. Maar dan van woede.
Dhr. E. van Wijk