Door Addy de Meij
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Francien Krieg
Leeftijd: 42 jaar
Woonplaats: Puiflijk
Het woord retro en vintage is niet gevallen, maar bij binnenkomst valt meteen op dat het interieur van Francien royaal aan deze kenmerken voldoet. 'Ik draag ook tweedehands kleren, ik vind het belangrijk om spullen opnieuw te gebruiken. Oude meubels zijn vaak nog van betere kwaliteit dan hedendaagse producten', zegt ze, terwijl ze voorzichtig over de eettafel aait. 'Het ziet er doorleefd uit.'
De Maas&Waler is op bezoek bij Francien Krieg in Puiflijk. Ze woont hier samen met man Arno en hun vierjarige zoon Tobias. Francien is van beroep kunstenaar. Ze heeft de laatste tijd kinderportretten geschilderd, maar haar grote voorkeur gaat uit naar het schilderen van blote oude vrouwen. In haar atelier staan enkele tientallen grote doeken bij elkaar, mans(vrouws-)hoge portretten, waarop oudere vrouwen zichzelf onbekommerd laten zien. 'Ik vind het heel bijzonder dat 70-plusvrouwen zich laten schilderen, zo van: ik mag er ook wezen!'
Modellen
'Ik ben niet zo'n kunstenaar die zit te wachten op inspiratie. Als ik Tobias naar school heb gebracht ga ik naar mijn atelier. Daar ben ik dagelijks te vinden. Het is ook gewoon dóen, de kwast pakken en aan de slag gaan. Ik ben altijd met meerdere schilderijen bezig. Ik werk aan de hand van foto's. Onlangs heb ik een oproep op Facebook gedaan om modellen te vinden, en tot mijn grote verrassing regende het aanmeldingen vanuit het hele land. Maar ik ben ook geïnteresseerd in oude dames uit déze omgeving, ik zou ze graag willen schilderen.'
Reflectie
'Het oudere lichaam is wat fascineert en je tot reflectie aanzet: het naderende einde, de angst voor doodgaan, de aftakeling, vergankelijkheid..., maar ook de doorleefdheid en de schoonheid daarvan. Wat mezelf aangaat: mijn veertigste verjaardag was niet de leukste, je overschrijdt voor je gevoel een grens. Maar anderzijds, ik vind het leven alleen maar leuker worden nu ik ouder word. Niet meer hoeven te tobben wat anderen van je vinden, je eigen gang gaan. Niet meer zo correct gedragen, en niet meer te behagen, hoewel dat nooit zo mijn aard is geweest', lacht Francien.
Andere behoeften
Francien woont sinds drie jaar in Puiflijk, daarvoor woonde ze lange tijd in Den Haag. 'Ik gaf daar teken- en schilderlessen en ik woonde er goed'. Maar met de geboorte van Tobias kwamen er andere inzichten en behoeften: 'De grote stad is geen leuke plek om op te groeien voor kinderen, je kent je eigen buren nauwelijks. Niet dat ik ze altijd wil spreken, maar leven in de anonimiteit is ook niet goed, en dat is hier anders'. Toen het Land van Maas en Waal in beeld kwam was de keus voor hun huis ook snel gemaakt. 'In twee tellen viel het besluit', aldus een tevreden Francien. 'Den Haag mis ik heel af en toe, want strand en de bossen vlakbij, en alles makkelijk bereikbaar. Hier voelde ik de noodzaak om mijn rijbewijs te halen, dat is me zomaar gelukt, tot mijn grote verrassing.'
Exposeren
Francien exposeert wereldwijd met haar werk. Binnenkort wordt er werk verstuurd naar Chicago, naar het Zhou B Art Center. De bekisting voor de schilderijen staat al klaar. En komende zomer doet ze mee aan een expositie in Barcelona, waar ook een prijs aan verbonden is.
Het klinkt allemaal ambitieus, en Francien zou liegen als het anders was. Maar het is niet hetzelfde als twintig jaar geleden.
'Toen wilde ik echt bekend worden, en in musea hangen. Nu zijn er andere dingen die er toe doen: mijn gezin, man, kind, andere mensen ontmoeten, deel uitmaken van de gemeenschap. Ik doe bijvoorbeeld mee aan Puiflijk aan de Kook! en bezoek regelmatig rommelmarkten in de streek. Ik zou graag nog eens een dag organiseren, waarbij iedereen in de wijk zijn tweedehands spulletjes te koop aanbiedt. Dat iedereen zijn zolder opruimt en het resultaat daarvan op straat te koop zet', droomt ze hardop. 'Geluk zit niet in succes, je moet gewoon blij zijn met wat je doet.'