Kan-nie-waar-zijn

Deze column tik ik met een feesthoedje en een borrel op. Dit is namelijk de 300e aflevering. Een moment van terugblikken en vieren. Die blijdschap was van korte duur, want wat is er nou eigenlijk echt veranderd sinds 2010? Helemaal niets!

Reden genoeg om met de moed in de schoenen en een fikse scheut likeur in m'n koffie aan de 300e te beginnen. Tot ik las dat Sociaal Maas en Waal en de lokale Drutense partij Akkoord'94 de handen ineenslaan. Zouden mijn voortdurende oproepen tot gemeentelijke samenwerking en fusie dan eindelijk vruchten afwerpen?

Het is dan wel een revolutionaire stap, maar beide partijen zitten in de oppositie, dus echt spectaculair kun je het nog niet noemen. Wel geeft het een signaal naar de rest: fusie begint al bij de samensmelting van de lokale politiek.

Commissaris van de Koning Clemens Cornielje was afgelopen week te gast in Druten en ook hij haalde het fusie stokpaardje van stal. Zijn boodschap wordt wel telkens strenger. Ditmaal benadrukte hij dat de gemeentelijke samenwerking in Maas en Waal hoe dan ook intensiever moet. Volgens Cornielje is diepe liefde geen vereiste. Een verstandshuwelijk was ook al goed. Tja, daar heb je dan wel mensen met verstand voor nodig…

En terugkijkend op 299 columns vol voorbeelden van ambtelijke atrociteiten, bestuurlijke blunders en catastrofale collegebesluiten lijkt dat verstand ver te zoeken.

Waarom een succesvol zwembad sluiten? Waarom is regionale samenwerking onmogelijk, om over generatieparken of kunstwerken in de Winssense polder maar te zwijgen?
Waarom blijven de machtsverhoudingen gelijk en gaat de communicatie met de bevolking steevast de mist in?

Waarom heb ik na elke raadsvergadering het idee dat tv-shows als Kanniewaarzijn, Radar en Meldpunt van Omroep MAX hier seizoenen aan materiaal op kunnen doen? En waarom heb ik 't idee die grap al eens eerder gemaakt te hebben.

Dat laatste kan ik verklaren: omdat alles al eens is gezegd en gedaan en het menselijk is de fout in te blijven gaan. Dat is ook precies de reden dat ik voorlopig nog even op dit plekje blijf.

300 columns...Het kán-nie-waar-zijn

Dhr. E. van Wijk