Door Addy de Meij
In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Rob Schouten
Leeftijd: 57
Woonplaats: Horssen
'Als ik aan het eind van mijn werkdag, vanuit Nijmegen, de Maas en Waalweg op rijdt, dan denk ik altijd weer: wat een rust, wat een weidsheid, heerlijk, hier ben ik thuis.' Aan het woord Rob Schouten uit Horssen, catering-manager bij de HAN in Nijmegen. Dat is hij niet altijd geweest, zijn werkzame bestaan begon zo'n 35 jaar geleden als assistent-bedrijfsleider bij het toenmalige bowling- en tenniscentrum De Tweestroom in Druten.
In het begin kende hij daar niemand, maar hij werd al snel opgenomen in de gemeenschap. Ook ontmoette hij Henk de Kok, met wie hij nog steeds bevriend is, en hun samenwerking bleek een gouden match. Henk was handig in het repareren van bowlingmachines en aanverwante zaken, Rob stortte zich op de horeca, en zo breidde De Tweestroom (nu Activeworld, red.) zich uit tot een groot evenementencomplex. 'Zeven jaar hebben we keihard gewerkt om van De Tweestroom een succes te maken,' zegt Rob, 'maar toch werd het tijd voor iets anders.'
Leven in de brouwerij
'Mijn vrouw Lies en ik hebben ook een zaak gehad in Maasbommel, De Korenmolen. 'Er moest leven in de brouwerij komen', aldus Rob, en dat kwam er ook. Dagtochten, bruiloften en partijen, alles kon in de Korenmolen. In 2001, met de komst van de euro, hielden Rob en Lies De Korenmolen voor gezien. Lies ging werken in Huize Henricus in Wamel en later in het St. Elisabeth in Beneden-Leeuwen, Rob werd bedrijfsleider en chefkok in het Wamelse Veerhuis.
Frieten
De horeca is Rob met de paplepel ingegoten. Zijn grootvader was banketbakker in Goes. Behalve de bakkerij was er ook een lunchroom. Grootvader verhuisde naar Nijmegen en zette daar zijn beroep voort, met een goedlopende banketbakkerij/lunchroom op de hoek van de Piersonstraat en de Bloemenstraat. In de lunchroom werd veel frites verkocht. Die frieten maakte opa van Zeeuwse aardappelen, die hij elke maand in Zeeland ging halen. De hele familie moest aardappels schillen en pitten. Vervolgens werd elke aardappel stuk voor stuk, via een hefboom, door een raster geduwd. Zo maakte je patat. Niemand uit de familie was er rouwig om toen opa een aardappelschilmachine wist te bemachtigen. Daarmee was hij de eerste in Nijmegen. Met zo'n achtergrond wordt het duidelijk waar Robs enthousiasme voor de horeca vandaan kom. En ook zijn werklust.
Nagasaki
Ondertussen gebeurde er thuis ook het nodige. De vader van Rob worstelde dagelijks met zijn oorlogsverleden. Hij was in de Tweede Wereldoorlog vanuit Nederlands-Indië gedeporteerd naar Nagasaki, waar hij in het Jappenkamp zat en de atoombom meemaakte. 'Ten tijde van de atoombomaanval op Nagasaki was hij aan het werk in een tunnel. Dat bleek zijn redding', aldus Rob. 'Toch had de atoombom de nodige impact op zijn gezondheid. Desondanks heeft mijn vader 90 jaar mogen worden.'
Vergeving
Het duurde vele jaren eer hij door de Japanse Hoge Raad werd erkend als officieel atoombomslachtoffer. Deze erkenning was voor hem aanleiding de Japanners officieel vergeving te schenken voor hun oorlogsmisdaden. 'Een buitengewoon gebaar', vertelt Rob. 'Het was groot nieuws in Japan, en ook in Nederland. SBS6, de schrijvende pers, er was heel veel publiciteit. Iedereen kon ons volgen op www.imaginepeacenow.nl.'
Betere wereld
Op 9 augustus 2015 werd in Japan herdacht dat Nagasaki zeventig jaar eerder getroffen werd door een atoombomaanval. Rob en Lies waren voor deze bijeenkomst uitgenodigd en speelden een prominente rol. Met de officiële herdenking werd niet alleen een periode afgesloten. Het betekende voor Rob ook de start van een nieuwe activiteit: het initiatief om wereldwijd vredesorganisaties aan elkaar te koppelen en zo bij te dragen aan een wereld zonder oorlog. Niet dat hij verwacht dat nog mee te maken, hij is daar realistisch in. 'Maar ik zie kansen te over om mijn steentje bij te dragen aan een betere wereld. De tijd is er rijp voor. En met behulp van social media moet er veel mogelijk zijn', denkt hij.