Participatiecoach
Drie lange kerstdagen heb ik gekauwd op de volgende volzin van wethouder Hans Driessen in De Gelderlander: "De gemeente Beuningen wil op een andere manier gaan denken, namelijk meer vanuit het perspectief van de inwoners." Hij wil nog niet verteren.
De enige conclusie die je hier uit kan trekken is verbijsterend. Aan wie denkt de gemeente nu dan? Wat is hun huidige perspectief? Een gemeente is er toch voor de inwoners? Dat zijn taaie vraagstukken voor boven een dampende gourmetplaat, kan ik u verzekeren.
Maar het kan nog erger: "Wij zullen met burgers die wensen hebben nog meer moeten zoeken naar mogelijkheden om ze ook uit te laten komen". Wat een lieve schat is Hans toch! Blijkbaar werden die wensen voorheen vooral genegeerd. Logisch, al die inwoners met hun malle fratsen staan het beleid alleen maar in de weg! Maar het roer gaat nu om. Is er al taart besteld?
Dat hele "veranderende denkproces" is door ambtenaren verwoordt in een nota "ruimte om mee te doen". Wat daarin opvalt zijn de voorbeelden uit de afgelopen jaren van burgerparticipatie en dan met name het kopje "leermomenten".
Of het nu gaat om het simpel verwijderen van eendenkroos in een wijk, het beruchte generatiepark in Winssen of Beuningen On Ice waar je vorig jaar alleen wadend door een moeras van blubber heen kon; de gemeente blundert zich een slag in de rondte.
Er wordt enkel gedacht in problemen, zelden in oplossingen. En nu moet de zoveelste nota die volstaat met 'projectstructuren', 'casushouders' en 'participatiecoaches' de oplossing bieden. Het is allemaal papiervervuiling.
Er staat maar één goede zin in het hele stuk en het is meteen de oplossing voor alles. "Maak van alle medewerkers meedenkers". Dat is simpel gezegd maar ook de oplossing.
Neem de burger nou eens eindelijk serieus. Denk met hem mee, verzin een oplossing en wees realistisch. En soms overvraagt de burger de gemeente. Dat zeg je dan ook. Klaar!
Een goed en gezond 2016!
Dhr. E. van Wijk