Door Hanneke Sizoo
In de rubriek 'De Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner uit deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Gerrie van de Geer
Leeftijd: 53 jaar
Woonplaats: Altforst
Gerrie woont samen met haar man Toon Jagtenberg in de voormalige woning van de hoofdonderwijzer in Altforst. Toen ze twintig jaar geleden het pand kochten, bleken veel dorpsbewoners het huis van binnen te kennen. Vooral het tochthalletje achter de statige voordeur, met daarnaast het kantoortje. Daar kwam je te zitten voor een gesprek of voor straf, vertelt Gerrie.
Huisartsen onder een dak
Al 27 jaar werkt Gerrie als doktersassistente in Dreumel, de laatste jaren voor dokter Leest. Gerrie: 'Mijn zus vroeg wel eens: 'Moet je niet eens een keer iets anders gaan doen?' Maar dat hoefde echt niet, want alles om mij heen verandert genoeg. Ooit begon ik als apothekersassistente en leerde ik het vak van doktersassistente er bij. Tot huisarts Bart Hiltermann stopte met de apotheek aan huis. Dat vond ik helemaal niet erg, want het preferentiebeleid van zorgverzekeraars – zij bepalen welke medicijnen vergoed worden - was naar mijn mening vooral funest voor oudere mensen, die raken er van in de war. In de loop der jaren is mijn functie steeds meer uitgebreid en gevarieerder geworden. We zijn opgeleid om bijvoorbeeld te prikken, hechtingen te verwijderen, oren uit te spuiten en uitstrijkjes te maken. Nu werk ik voor de HOED (huisartsen onder een dak) en kunnen we als assistentes nog beter onze eigen taken inplannen.'
Spoed
Als doktersassistente heb je veel verantwoordelijkheid, vertelt Gerrie. 'De telefoontjes komen het eerste bij jou binnen, je maakt een inschatting van de spoed. Dat is een kwestie van ervaring. De huisarts weet dan ook: als ik zeg dat het spoed is, dan ís het spoed en gaan we daar niet over in discussie, hij gaat op pad. Ik ga niet eerder naar huis dan dat de huisarts klaar is. Zo doe ik dat nu eenmaal. Mijn instelling is dat we sámen de toko draaien.
Wat je moet kunnen om dit werk goed te doen? Zorgzaam zijn, je gewone verstand gebruiken. Vragen stellen en goed luisteren. Aan de telefoon krijg ik veel informatie, maar het is niet zo dat ik over alle patiënten alles uit mijn hoofd weet, dat onthoud je echt niet allemaal. Maar soms zijn de problemen heftig en komt het zwaar binnen. Humor trekt me er dan meestal wel doorheen. Wanneer patiënten ernstig ziek zijn ben ik dankbaar wanneer ik iets voor ze kan betekenen. Hebben zij hulp nodig, dan gaat alles aan de kant.'
Woater en wàtter
Gerrie: 'Het leuke aan mijn werk is het contact met mensen. Ik ben van het 'je' en 'jij' en praat graag dialect, vooral met de ouderen. Het dialect kennen is praktisch wanneer je bij een dokter werkt. 'Och kèl, hoe is 't?'. Ik krijg regelmatig opmerkingen over mijn harde stem en mijn directheid. Op die manier met patiënten omgaan, het hoort gewoon bij mij. Als geboren en getogen Maasbommelse kan ik trouwens precies horen of iemand van de Waal- of van de Maaskant komt. Aan de Waal hebben ze het bijvoorbeeld over 'woater', aan de Maas over 'wàtter'.'
Vereenzamen
'Voor dit moment wonen we heerlijk in Altforst', zegt Gerrie. 'Maar we weten dat er een moment komt dat we weer naar Druten gaan, de plek waar we ooit samen zijn begonnen. Oud worden in een dorp met nauwelijks voorzieningen is lastig. Vereenzamen? Dat gaat niet gebeuren, daar zal ik voor waken. Als oudere moet je er even uit kunnen lopen voor een boodschapje en onderdeel uitmaken van een sociaal netwerk.'
Dahliaknollen
Ontladen van het werk doet Gerrie vooral door te wandelen, fietsen en in de tuin te werken. 'Vanmiddag haalde ik de dahliaknollen nog uit de grond. Als het even kan ga ik drie keer per week op de fiets van Altforst naar Dreumel. Heerlijk vind ik dat. Ik geniet van de polder, de route door de weilanden. Om 07.45 uur open ik de praktijk en bekijk ik de overdracht van de huisartsenpost. Als de telefoon dan om 08.00 uur begint te rinkelen weet ik precies hoe de vlag er voor staat.'