politieke poppenkast
Als mijn kinderen me om een verhaaltje vragen voor het slapengaan, pak ik altijd het sprookjesboek erbij dat het verkiezingsprogramma van Beuningen Nu & Morgen heet.
Deze week vertelde ik ze over het BN&M voornemen uit de vorige coalitieperiode 'een multifunctioneel voorzieningencomplex op de Hutgraaf te realiseren, inclusief een vestzaktheater en een onderkomen voor jongeren'.
Mijn culturele kroost sliep vredig in, maar ik bleef het een opmerkelijk stukje proza vinden. Beuningen had toen namelijk al De Molen, een bescheiden maar behoorlijk goed functionerend vestzaktheater.
In 2013 ondersteunde BN&M blijkbaar cultuur, maar nog geen twee jaar later is dat beleid 180 graden gedraaid. De Molen krijgt geen stuiver subsidie meer als het aan hen ligt en daarmee gaat de stekker eruit. Er is geen theater in Nederland, hoe groot ook, dat het op eigen kracht kan en dus De Molen zeker niet.
En zo geldt dat voor zo'n beetje alles waar subsidie voor nodig is. Men beweert Beuningen On Ice belangrijk te vinden, maar scheept ze af met een fooi, de lokale omroep is waardevol, maar krijgt een grijpstuiver. Clubs en verenigingen zouden het cement van de samenleving zijn, enfin...
En erger; er wordt ook nog gelogen. Beuningen On Ice werd voor de verkiezingen meer geld beloofd, dat kwam niet.
Het theater werd in geen enkel verkiezingsprogramma om zeep geholpen, nu valt echter stilletjes het doek.
Politiek bedrijven is ook keuzes maken, nare maar noodzakelijke keuzes. Als je die keuzes kan uitleggen, is er niets aan de hand. Maar Carol, Piet, Geert en Hans laken die duidelijke keuzes, behalve via het dichtdraaien van de geldkraan.
Het kan dat je een theater of andere cultuur een overbodige luxe vindt voor Beuningen. Dat zou zomaar kunnen. Maar zeg dat dan direct en maak er geen kiezers wegjagende poppenkast van. Daar was sowieso geen subsidie meer voor, toch?
Dhr. E. van Wijk