De Doorkijk
Na 15 jaar steggelen heeft de Drutense gemeenteraad unaniem gekozen voor een opknap van het wijkcentrum De Doorkijk en de facelift van de sportzaal.
Het besluit werd door de hele raad euforisch ontvangen. Men vergat zelfs even zaken als het niet doorgaan van een brede school, een multifunctionele accommodatie en de nu al verslonsde omgeving rondom de Doorkijk.
Voor het gemak werd ook niet te lang stilgestaan bij de vraag hoe De Doorkijk zich moet gaan bedruipen. In omliggende dorpen blijkt de tekortschietende exploitatie van buurtcentra een hoofdpijndossier. Wethouder Lepoutre kwam niet verder dan vaagheden als 'het straks in de uitwerking meenemen' en 'het zou in de toekomst mooi zijn als er een professionele kracht zou komen te werken'.
En dan heb je nog de onderlinge concurrentie tussen dergelijke culturele instellingen. Een vergrote sportzaal in Druten-Zuid biedt kansen aan sportclubs, maar dat betekent wel dat ze elders vertrekken. Dat geldt even zo goed voor rommelmarkten en andere oerkneuterige bijeenkomsten. Dorpshuizen en aanverwante instellingen vechten elkaar straks de tent uit om zoveel mogelijk van die gezelligheid binnen te halen, want sportclubs of evenementen komen er natuurlijk niet meer bij.
Op dit vlak blonk Lepoutre wederom uit in vage algemeenheden: 'Er mag geen kannibalisme ontstaan' en 'we zullen daar op toezien, maar hoe we dat gaan doen moeten we nog bezien'. Hoe nat wilt u de pap houden?
Een mens zou denken dat de gemeenteraad Lepoutre zou torpederen met kritische vragen. Dat zouden ze vast ook wel gewild hebben, maar het Nederlands elftal speelde later die avond tegen IJsland en een mens moet prioriteiten stellen. De voorzitter van de raad merkte aan het begin al op 'als we nou het verstandige met het aangename kunnen combineren dan zou dat heel aardig zijn'. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, want een uur later stonden we allemaal weer buiten.
En nu maar hopen dat De Doorkijk een beter lot beschoren is dan het Nederlands Elftal.
Dhr. E. van Wijk