Door Hanneke Sizoo
In de rubriek 'De Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Remi de Jager
Leeftijd: 31 jaar
Woonplaats: Beneden-Leeuwen
Hoe een jongen uit Zeeuws-Vlaanderen uiteindelijk in Maas en Waal terechtkomt, met succes een tennisorganisatie runt en volgend jaar zomer ook nog gaat trouwen, met een 'Lauwese'.
Remi: 'Ik groeide op in Zeeuws-Vlaanderen, tot we op mijn tiende vanwege het werk van mijn vader in het Brabantse Oirschot terechtkwamen. Na twee dagen buiten spelen riep ik al 'houdoe' en voelde ik me Brabander. Voetballen, tennissen, het waren op dat moment de belangrijkste activiteiten in mijn leven. Ik trainde veel en was verder druk met mijn dubbele krantenwijk, in alle vroegte. Op tijd komen was niet mijn sterkste kant. De abonnees van de krant instrueerde ik zo, dat bezorgklachten bij mij terechtkwamen en niet bij de krant. Zo hield ik iedereen te vriend. Naar school gaan, het boeide me niet. De gele briefjes die je bij de conciërge moest halen als je te laat kwam maakte ik na, inclusief stempel. Na een half jaar werd ik gesnapt. Natuurlijk kreeg ik op mijn donder, maar mijn vader vond het ook wel mooi dat ik 'creatieve oplossingen' bedacht. 'Ik heb liever dat je zoiets doet, dan iets heel ergs', zei hij. Uiteindelijk deed ik acht jaar over het VWO. Het altijd te laat komen, daar had ik helemaal geen last van als ik moest trainen. Ik was fanatiek en kon bovendien slecht tegen mijn verlies. Dat gold op de baan en op het sportveld, maar ook daarnaast. Overal een wedstrijd van maken, dat voer ik nog steeds in veel dingen door, zelfs tijdens het afwassen.'
Moeite met verliezen
'Ik ergerde me in die tijd mateloos aan teamgenoten die niet alles gaven', zegt Remi. 'Verlies van een voetbalwedstrijd maakte me dan echt chagrijnig. Uiteindelijk werd duidelijk dat tennis beter bij me paste. Verliezen, dat kon ik alleen mijzelf kwalijk nemen. Na de middelbare school volgde ik twee jaar de opleiding fysiotherapie en stapte vervolgens over naar de CIOS en de opleiding sportmanagement.'
Net op het moment dat Remi na zijn studie op wereldreis wil gaan, zijn huur heeft opgezegd en zijn inboedel verkocht, wordt hij verliefd. Op de Leeuwense Ellen de Ruiter. Voor haar blijft hij thuis, met de uiteindelijke afspraak dat ze hun vakanties zullen benutten om verre reizen te maken. Inmiddels zijn ze al een aantal jaren samen en volgend jaar juli gaan ze trouwen, in het kleine kerkje in Maasbommel. 'Het is de bedoeling dat we in Maas en Waal blijven', zegt Remi. 'Voor Ellen is het fijn dat haar familie in de buurt woont, zeker omdat ik 's avonds veel werk.'
G-tennis
Remi vindt in 2013 zijn eerste baan als trainee bij ABN AMRO, waar hij parttime mag werken, zodat hij zich ook met tennis kan bezighouden. 'Een paar uurtjes per week tennisles geven, dat deed ik al jaren, maar ineens wordt in die periode de vraag groter; Kerk-Avezaath, Tiel, Wamel, Druten. Op het moment dat de vijfde tennisclub zich aanmeldde, vroeg ik mijn broer Pascal bij me in dienst te komen.' Pascal, minstens zo sportief als Remi, volgde een beroepsopleiding voor het begeleiden van verstandelijk gehandicapten en deed daarna zijn ervaring op bij de Wettering. Pascal stelde een voorwaarde voor het dienstverband bij Remi: het op poten zetten van gehandicaptentennis (G-tennis). En dat is gelukt; stichting Onbeperkt Tennis start per 1 oktober aanstaande in Druten en Tiel.
De ene veer na de andere
In Remi's hoofd borrelt het van de ideeën. Vorig jaar bedacht hij een concept voor tennisclinics, in samenwerking met Olympische sporters, waarmee hij eind 2015 van start wil gaan. Ook start hij oktober aanstaande met regiotennis, voor kinderen met een overstijgend niveau of die de motivatie hebben 'een betere tennisser' te worden.
'Ik vind het ontzettend leuk om evenementen en nieuwe activiteiten te bedenken. Mijn hobby is mijn werk, waardoor mijn lange werkwerken niet zwaar voelen. Bovendien, doe je het als tennisleraar goed, dan krijg je de ene veer na de andere. Niets leukers dan een cursist die door jouw aanwijzingen zichtbaar meer plezier in het tennis heeft.'
Zie ook: www.tennisorganisatieremidejager.nl