Door Hanneke Sizoo
In de rubriek 'De Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.
Naam: Roland van der
Heijden
Leeftijd: 43 jaar
Woonplaats: Alphen
Hij is voorzitter van SLAG en werd onlangs genomineerd als Meester Burger, een onderscheiding voor mensen die zich belangeloos inzetten voor de Nederlandse samenleving. Roland: 'Een paar jaar geleden wisselde ik met dorpsgenoot Jorie van Beuningen regelmatig van gedachten over de leefbaarheid in Alphen. We maakten ons zorgen over de krimp van het bewonersaantal, het verdwijnen van voorzieningen, de kwaliteit van wonen. Wat doen we, zeiden we. Blijven we praten of zetten we door? Met een paar enthousiastelingen hebben we uiteindelijk Stichting Leefbaar Alphen Gelderland ofwel SLAG opgericht. SLAG is de kapstok voor allerlei initiatieven, het fungeert als vliegwiel. Ik houd ervan om samen te ondernemen, ook al loop ik graag voor de troepen uit. Mijn energie heeft effect op anderen, dat vind ik leuk.'
Lumensgroep
Het verschil kunnen maken, daar gaat het om, steeds weer, vertelt Roland. 'Creëren, organiseren en realiseren, op mijn eigen manier. Mijn leven lang werk ik al in de zorgsector, maar altijd op plekken waar ik kan ondernemen en er ruimte is voor ontwikkeling. Is die ruimte er niet, dan ben ik snel weg. Op dit moment werk ik voor de Lumensgroep, een welzijnsorganisatie in Eindhoven. Ik ben daar 'manager medewerkers van betekenis', zoals wij dat zeggen. Ook ben ik directeur van Animo, een coaching- en adviesbureau dat zich richt op inzetbaarheid van medewerkers. Animo is onderdeel van de Lumensgroep. Ik ben er van overtuigd: als je er voor zorgt dat het goed gaat met je medewerkers, dan groeit de organisatie vanzelf mee.'
Calimero-effect
Roland: 'Ik houd er van te schakelen tussen verschillende groepen, culturen en niveaus, ook in Maas en Waal. Te praten met jongeren over de carnavalsoptocht, of met de wethouder over het dorpshuis in Alphen. Het verschil maken kan hem ook zitten in het achter de bar staan bij Pleinpop. Daar hoef ik niets voor elkaar te krijgen, het is gewoon leuk om te doen. Alphen is in doen en laten een heel Brabants dorp. Heerlijk. Hier komen wonen voelde destijds als thuiskomen. Er is saamhorigheid en rust, een rijk verengingsleven en de omgeving is prachtig.
Maar je moet wel moeite doen om er bij te horen, ook dat is Alphen. En soms hebben we hier wat last van het Calimero-effect: zij (de dorpen aan de Waal) zijn groot en wij zijn klein. Ik ben er van overtuigd dat we niet moeten mopperen, maar dat we de regie moeten pakken als we willen dat dingen anders gaan.'
Vlinder
'Ik ben geboren in Liempde, als enig jongetje groeide ik op in een voornamelijk vrouwenhuishouden. Met een moeder en zus, en later twee nieuwe zusjes van mijn stiefvader. De dag dat ik als vijfjarige mijn biologische vader verloor zit als een film in mijn hoofd. Ik voel nog de griotten die ik in mijn hand had – toevallig gekregen van een moeder uit de straat - toen ik thuis de achterdeur opende en ik mijn moeder huilend aan de keukentafel zag zitten, samen met de huisarts.
Zo jong je vader verliezen, dat vormt je, ook al kun je niet precies zeggen hoe. Het is als een vlinder die in een ander werelddeel met zijn vleugels klapt. De trilling die dan in de lucht ontstaat, heeft uiteindelijk invloed op het leven hier. Zo is het ook met een vader. Een vader is een rolmodel. Maar hoe het precies werkt, wat je mist, is moeilijk te zeggen. Ik vond het bijzonder om ouder te worden dan hij ooit werd: 26 jaar. En later, toen ik zelf vader werd, vroeg ik me af hoe hij het destijds vond om vader te zijn.
We hebben hier thuis een druk en levendig huishouden. Simone en ik zijn ouders die allebei graag werken en maatschappelijk actief zijn. Onze kinderen Loeka, Murron en Bor zitten nu alle drie op de middelbare school. Ons gezinsleven kost geen energie maar gééft me juist energie. Er zijn jaren geweest dat ik iedere avond met chips achter de televisie zat. Maar die tijd is echt voorbij.'