Borden gooien
Nu de heer Van Wijk zich op het Griekse strand tegoed doet aan de Mezedes en de Metaxa, zie ik, mevrouw Van Wijk, mijn kans schoon eens een boekje over hem open te doen.
In zijn wekelijkse column schopt hij tenslotte overal tegenaan. Maar verrassend genoeg is hij thuis niet veel anders.
Ik bedoel, laten we het beeld dat over hem is ontstaan maar gelijk bevestigen. Eigenlijk is het gewoon een 'ouwe zemelaar' in een middelbaar jasje.
Ik meen dat het vijf weken terug was dat hij aankondigde een weekje naar Mykonos te gaan. In gedachte deed ik mij al tegoed aan de souvlaki, moussaka en spanakopita, tot hij daar nadrukkelijk aan toevoegde 'alleen'.
Hij vertelde mij toe te zijn aan een 'break'. Ik vermoed dat dat het codewoord is voor mensen die aan de poort van de midlife crisis staan.
In eerste instantie was ik daarover verbolgen. Bovendien leek het mij nogal een sneue aanblik: man van middelbare leeftijd alleen op het strand. 'Aangetraind' en roodverbrand ('want insmeren is commerciële onzin'). Maar goed, als meneer iets wil dan gebeurt het hè.
Die onhebbelijkheden in gedachte houdende, veranderde mijn verbazing al snel in verrukking: 'Ga lekker schat. Leuk. Mykonos is vast een prachtig eiland. Mooie natuur, schijnt. En fijne stranden.' En een 'exuberant' nachtleven, hoorde ik later van de buurman...
Inmiddels heb ik het rijk alleen. Wat een zegen. Zeven dagen (en nachten) zonder muggenzifterij, stormen in glazen water en oude koeien. Ik geniet van de rust (en de prosecco), terwijl meneer zich op Mykonos buigt over dubieuze zaakjes en gebukt gaat onder Griekse sores.
Hem kennende stoort hij zich ook op internationale schaal aan allerlei misstanden. Nou dan zit je in Griekenland goed, zou ik zeggen. Met als verschil dat hij daar niet met modder, maar met borden gooit.
Ik zeg: proost!
Hartelijke groet,
Mevr. A van Wijk