De bloemrijke polder, de huisjes aan de dijk, Hier voel ik mij als een koning zo rijk
Door Ger Loeffen
BEUNINGEN - Er zijn in Nederland niet veel mensen die kunnen zeggen dat ze in een klas zaten waaraan hun oudste broer les gaf. Sterker kan nog: Tonnie de Krijger kreeg ook nog les van z'n vader en zijn oudste zus.
Hij werd 91 jaar geleden in Puiflijk geboren als jongste uit een groot en muzikaal gezin van 12 kinderen. Onderwijs en muziek liepen als een rode draad door het gezinsleven. Kort na zijn geboorte verhuisde het gezin naar Beuningen. De verhuizers krabten zich achter de oren: de Krijgers hadden drie piano's.
Even snel een boodschap doen in Beuningen is er niet bij: Tonnie de Krijger kent iedereen, en iedereen kent Tonnie de Krijger. Een goed geluimde Bekende Beuningenaar.
Alles heeft hij gedaan: oprichter van Mannenkoor de Bronzen Stemmen, zong daarnaast nog in twee andere koren, oprichter van Carnavalsvereniging De Plekkers in Beuningen, hij was drie keer Prins Carnaval, radio columnist bij Radio Gelderland, voetballer bij Beuningse Boys, was sportleraar voor duitse kinderen in de Tweede Wereldoorlog in een dorpje bij Keulen en knipte en passant hun vaders de haren.
Tien jaar geleden werd Tonnie de Krijger en zijn vrouw en drie dochters opgehaald door een taxi die hen naar de televisiestudio's in Hilversum bracht. Een ode van Paul de Leeuw aan Tonnie omdat hij maar liefst 63 jaar Sinterklaas was geweest.
Hij is benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau, kreeg de Gemeentelijke Erepenning van Beuningen en werd in 2011 tot Heer van Beuningen uitgeroepen.
Lange tijd reed Tonnie de Krijger wekelijks naar Arnhem om zijn column 'Aan het Water' in te spreken voor Radio Gelderland. Over het leven in vroeger tijden in Maas en Waal. En daar weet hij veel van. Als Tonnie gaat vertellen rollen de verhalen over tafel. Schrijven en vertellen is zijn lust en zijn leven. "Och, dat gedicht stond in vijf minuten op papier", vertelt hij lachend. "Als je over de dijk loopt komt de inspiratie vanzelf". En weer die aanstekelijke lach en ingebouwde vrolijkheid. "Als jij honderd jaar wordt kom ik jouw feliciteren". Daar hou ik hem aan.
Ga met me mee naar de golvende Waal,
Naar de gebogen brug van ijzer en staal.
Hier is de streek waar mijn wieg heeft gestaan, Dit vredige land doet mijn hart sneller slaan.
De koeien die grazen in een malse wei,
Wollige schapen horen daarbij.
Het water, de schepen, het groene gras,
De reigers die staan in een ondiepe plas.
Ga zitten en rust op een bankje wat uit, Geniet van een stuk Maas en Waals fruit.
Zie de prachtige uiterwaarden
Vergezichten met bloesemgaarden
De vogels die zingen het hoogste lied,
Tussen het vriendelijk wuivende riet.
Frisse struiken en kleurige bloemen die prijken, Een lust om naar dat alles te kijken.
De merels, de meeuwen, zij vliegen in het rond, Op de dijk wandelt een man langzaam met zijn hond, Ook zie ik een Hollandse molen staan, De wieken die malen het gele graan.
Ik hoor in de verte de kerkklokken slaan, Op de punt van de toren een gouden haan.
Ben trots op de dorpen aan de Waal,
De mensen, zij groeten elkaar allemaal
De bloemrijke polder, de huisjes aan de dijk, Hier voel ik mij als een koning zo rijk.