Sibylla van Eemsbergen.
Sibylla van Eemsbergen. Foto: Hans Barten

Acht vierkante meter kerstdorp

DREUMEL – Hij beslaat bijna de gehele woonkamer, het kerstdorp van Sibylla van Eemsbergen. De Dreumelse heeft er een sport van gemaakt om elk jaar een miniatuur tafereel neer te zetten. Haar man vervaardigde er een speciale kast voor, waar tweemaal vier vierkante meter dorp past.

Door Aafke Labout

Het begon vijfentwintig jaar geleden, ver voordat het bouwen van kerstdorpen een trend werd, met een paar huisjes op de vensterbank. Met de verhuizing naar Dreumel kwam er meer ruimte beschikbaar en werd de verzameling uitgebreid. Er kwamen een kerk, een winkel en een schaatsbaan, later volgden een trein en een veerpont. En talloze figuranten, van marktkoopman tot straatmuzikant en van schaatser tot veerbaas.

Jacuzzi

Het dorp heeft twee verdiepingen. Eén met bergen en een meertje, de ander met een kerk, dorpsplein en schaatsbaan. Elk jaar creëert Sibylla een nieuw tafereel. Ze streeft ernaar het dorp vóór pakjesavond 'af' te hebben. Een klusje dat ruim drie dagen in beslag neemt. 'Maar dan heb je ook wat', zegt ze trots. In het tafereel ontdekken we een complete fanfare, kinderen op de slee en een grote verzameling kerstelfen. Ook een molen, een antiekwinkel en een veerpont behoren tot het decor van 2014. Even verderop mensen in een jacuzzi. 'Het is tenslotte wel een modérn mini kerstdorp', zegt Sibylla lachend. Dit jaar voegde ze onder meer een vuurtoren en een visverkoper toe aan de verzameling.

Familie en vrienden weten inmiddels van haar 'verslaving' en brengen geregeld een item voor haar mee. 'Mijn zus had laatst ook weer een huisje gekocht. Ik moest er wel een boompje voor kappen, om het kwijt te kunnen', vertelt de Dreumelse. Overigens is acht vierkante meter bij lange na niet genoeg om de complete verzameling uit te stallen. 'De kersttrein bijvoorbeeld, kon ik dit jaar niet kwijt. Maar er zijn meer items die het kerstdorp niet gehaald hebben. Die komen dan volgend jaar weer uit de doos.'

Knettergek

Het tafereel is overigens compleet verlicht. Er zijn slechts twee knoppen voor nodig om de lampjes te laten branden. Sybilla geeft toe dat ze niet alles de hele dag aan heeft staan: 'Als ik achttien uur lang het geluid van de kerk en de schaatsbaan moet aanhoren, tot eind januari, wordt ik knettergek.' Hoewel ze tevreden is met het dorp wat er nu staat,kijkt ze stiekem al weer vooruit naar volgend jaar. Eén item staat al op het wensenlijstje voor 2015, een nieuwe veerboot mét lampjes. John Cobussen, van GroenRijk Beneden-Leeuwen, gaat er alles aan doen die voor haar te bemachtigen.