Ghosting

Ik kom steeds meer mensen tegen die verklaren wekelijks last van ghosting te hebben. Ghosting betekent concreet het compleet negeren van iedere vorm van contact, wat uiteindelijk resulteert in ‘nooit meer van je laten horen’. Ghosting komt blijkbaar overgewaaid uit de datingwereld maar vormt nu ook een (frustrerende) rol op de arbeidsmarkt. Aangezien ik op mijn werk de laatste tijd met regelmaat een sollicitatiegesprek voer, is mij dit fenomeen niet meer onbekend. Ook baanaanbieder Indeed geeft aan dat maar liefst 83 procent van de werkgevers met ghosting te maken gehad heeft.

Belangrijke kanttekening is dat helaas ook werkgevers ghosten. U zult het vast wel herkennen. U bent op zoek naar een nieuwe uitdaging en dan gaan er verschillende brieven de deur uit. Het merendeel van de brieven wordt simpelweg niet eens beantwoord. De maatschappelijke fatsoensnormen zijn overduidelijk aan het vervagen en het is wachten op de eerste GroenLinks-stemmer die dit issue wel eventjes publiekelijk aan de kaak stelt. Nog waarschijnlijker, omdat we compleet aan het doorslaan zijn, is dat een nu nog onbekend persoon binnenkort zal verklaren dat ghosten goed voor het milieu is. Je hoeft immers geen katoenen wit pak aan te trekken want katoen is het meest vervuilende landbouwproduct ter wereld vanwege het grote aantal pesticiden, insecticiden, chemicaliën en duizenden liters water die benodigd zijn. ‘Digitaal ghosten is sustainable en groen’.

Omdat ghosting veelal voorkomt bij jeugdigere sollicitanten, sprak ik laatst met een 17-jarige knakkebol, die toegaf wel eens te ghosten. Zijn motivatie om dit te doen? ‘Ach, ik had gewoon geen zin om te gaan.’ Even afmelden of de afspraak verzetten is er vandaag de dag niet meer bij. ‘Nee joh, die bedrijven krijgen genoeg andere sollicitanten en je wordt echt niet op een zwarte lijst gezet hoor. Dat mag niet eens vanwege de wet op de privacy.’ Een spooky ontwikkeling als je het mij vraagt.

Door Rex Broekman