Afbeelding
Foto: Henk Roelofs

Reünie Don Bosco Mulo

Mens

Van tieners naar (bijna) tachtigers

MAAS EN WAAL - Ze worden dit jaar allemaal tachtig, de examenkandidaten van de Drutense Don Bosco Mulo, lichting 1958. Op 23 juni houden ze daarom een reünie, en dat doen ze inmiddels voor de tiende keer.

Ze wonen, op een enkeling na, nog steeds in Maas en Waal, de vijftien Mulo-leerlingen van de jaren vijftig. Vijf van hen blikken terug op de dromen die ze destijds hadden, en welke daarvan zijn uitgekomen.

Beperkte keuze
‘De keuze in 1958 voor geslaagde Mulo-leerlingen was beperkt’, vertelt Henk Roelofs, die tegenwoordig in Doorn woont. In feite waren er drie mogelijkheden: de administratieve richting, verzorging en onderwijs. In onze examenklas gingen er acht leerlingen naar de Kweekschool (Pedagogische Academie, red.), waarvan ik er een was. Van de drie richtingen lag onderwijs het dichtst bij mij.’ Uiteindelijk zou hij vestigingsleider van een brede scholengemeenschap worden, waar hij in 2004 met VUT ging.
Marie Thérése Belgers-Berben, thans woonachtig in Steenwijk, wilde al wel van kinds af aan ‘juffrouw’ worden. En die droom is uitgekomen. De Mulo was haar mooiste schooltijd, geeft ze aan, maar ze maakte hem niet af omdat ze op een kweekschool toegelaten was. ‘Ik maakte bijna vijf jaar vol aan de toen nog meisjesschool, in Wamel. Zoals dat in die tijd ging, kreeg je ontslag als je trouwde. Met tranen in mijn ogen nam ik afscheid.’ Toen ze kinderen kreeg, en deze wat groter werden, vulde ze haar vrije tijd weer op met lesgeven, maar dan aan ouderen, in de vorm van ‘bejaardengymnastiek’. ‘Ruim dertig jaar mocht en kon ik doen wat ik het liefste deed. Ik heb geluk gehad’, blikt ze blij en dankbaar terug.

Andere tijd
Ook Ger van den Hurk-van de Geijn uit Beneden-Leeuwen wilde graag onderwijzeres worden. Ze had echter geen toestemming van haar vader om door te leren, en ging kantoorwerk doen. ‘Je moet beseffen dat de tijdgeest in 1958 heel anders was’, legt ze uit. ‘Ik was de oudste van het gezin, en een meisje, dus al dat leren had in die tijd niet zo veel zin omdat je vroeg trouwde. Ik was inmiddels 16 jaar, en had volgens mijn vader al twee jaar “geprofiteerd”. Mijn zusje ging namelijk al werken op haar 14e.’ Ger trouwde en kreeg kinderen. Toch is ze haar droom achterna gegaan, en is peuterjuf geworden.
Jos Konings (Appeltern) wilde als tiener het autovak in. Maar een vervolgopleiding daarin, na de Mulo, was in de omgeving zomaar niet te vinden. Daarom ging hij naar de UTS - E in Nijmegen. Dat werd echter geen succes. Uiteindelijk ging hij aan de slag als technische man en werd later productieleider. Anders dan zijn ambitie, maar toch heeft hij er nooit spijt van gehad.

Iets van de wereld zien
Ook Guus van Heck (Beneden-Leeuwen) had een droom; meer van de wereld zien. ‘Ik wilde naar de Marine, maar mijn moeder was daar fel tegen. Het gebeurde niet, punt uit. Ik ben terechtgekomen in het bedrijfsleven en heb daar naar volle tevredenheid gewerkt. Toch bleef de droom me bij. Toen mijn kinderen de wens voelden om meer van de wereld te zien, heb ik ze daar dan ook nooit van weerhouden. Het gevolg; één dochter woont al meer dan dertig jaar op Cyprus, en de andere dochter heeft na wat omzwervingen via Cyprus, Mexico, Bonaire haar draai nu gevonden op Curaçao. Uiteindelijk is de cirkel rond.’

De eindexamenlichting van de Drutense Don Bosco Mulo, 1958.
Afbeelding
Afbeelding