Rinie van Haren.
Rinie van Haren. Foto: John van Gelder

Dichterbij: Buiten d’n draod

Cultuur Dichterbij

De ruzie waar nie van de locht
Ge kon ut buiten heure.
Ze was nog noot zô gepikeerd.
D’r ston wè te gebeure.

Zij kwaam d’r steeds wer bovenuit.
Van hum hurde gin woord.
Ze schrèkt bekant de rût d’ruit
en raotelt ongestoord.

Hoe dè ‘t-ie d’r toch bij kwaam
um zowiets lafs te doen.
Nao alles wè zij vur hum dee.
Waor waar toch z’n fatsoen?

‘Kum ‘t-ie thuis misschien dan nie
genoeg mer aon z’n trekken?
Es dè zo is, zeg ‘t me dan.
Dan kun-de nou vertrekken.’

Mi veul woorden en gebaren
toont ze hum al d’r nijd.
‘Gao mar naor die eander dan.
Kum berouw wel mi de tijd.’

Daor hâj ‘t-ie toch nie op geteld
Dè ze hum ging afserveren.
umdè ‘t-ie in ‘t geniep un keer
brutaol ging schuinsmarcheren.

Hij ha al wel un lange tèd
op z’n buurvrouw lopen aozen.
En giester hâ ‘t-ie kans gezien
um buiten d’n draod te graozen.

Dè geintje kum ‘m duur te staon.
Ze gee nou wuust tekeer.
Hij kan vortaon de hort op.
Daor kum ut wel op neer.

Door Rinie van Haren