René Megens
René Megens Foto: Maik Jansen

De Maas&Waler dat ben ik: René Megens

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: René Megens
Woonplaats: Boven-Leeuwen
Leeftijd: 67 jaar

Hij is uit de Maas en Waalse klei geboetseerd. ‘Geboren in Puiflijk, daarna een poos in Beneden-Leeuwen gewoond en vervolgens in Maasbommel. Van daaruit kwam ik opnieuw in Beneden-Leeuwen terecht en nu zit ik in Boven-Leeuwen. Mijn familie zegt weleens: je komt vast ooit wel weer in Puiflijk terecht. Mijn partner komt uit Gouda. Soms rijd ik daarheen, op de fiets. Ik ben niet zo weg van de stad en zij vindt het dorpse wat minder, dus we latten gewoon en nemen van beide woonplekken het beste.’

Gemeente
René heeft enkele A4’tjes volgetypt met aantekeningen, maar hij doet zijn verhaal spontaan, terwijl de papieren op tafel blijven liggen. ‘Ik ben altijd ambtenaar geweest, sinds mijn zeventiende. Het was de tijd van lang haar en hippiekleding, maar op mijn werk moest ik wel een net pak dragen. Het was mijn bedoeling eigenlijk zo snel mogelijk weer weg te gaan bij de gemeente, maar uiteindelijk heb ik het toch vijftig jaar volgehouden. Eind jaren ‘70 was ik de eerste milieuambtenaar in de gemeente, en in die functie werd ik naar Den Haag gestuurd vanwege een lokale kwestie. Ik heb altijd zaken op ruimtelijk gebied behartigd die van buitenaf op de gemeente afkwamen. In moderne termen zou je mij nu een omgevingsmanager noemen. Tevens was ik actief bij de volkshuisvesting. De zandwinning bij Dreumel, Over de Maas, ligt mij nog vers in het geheugen. Gelukkig denken de mensen tegenwoordig meer na over hun woonomgeving en het algemeen belang en doen velen actief mee met dorpsplatforms, om op die manier hun toekomst mede te kunnen bijsturen. Ik kan dat erg waarderen, net als de grote saamhorigheid die je dan vaak ziet.’

Zorg voor de omgeving
René leerde van de Franciscaner pater Voorvelt, een van de oprichters van de voormalige Drutense HBS die hij bezocht, dat je aan het algemeen belang moest denken. Je moest het niet zozeer zoeken in het materiële, maar meer in het zorgen voor de omgeving, de plek waar je oorspronkelijk vandaan komt. ‘Dat heb ik altijd graag gedaan, ook al vanwege de vele contacten die ik aanging, zowel dichtbij huis als in het hele land. Ik had te maken met waterschappen, gemeentes, Rijkswaterstaat, provincies, noem maar op. Die omgang met zeer verschillende mensen en instanties heeft mij gevormd, evenals mijn nevenactiviteiten. Ik heb eerst de opleiding Hoger Bestuursambtenaar afgerond, en daarna natuurgeneeskunde gestudeerd, homeopathie en sportmassage. Ik had tot aan mijn scheiding een eigen praktijk en leerde onder andere dat mensen soms dingen benaderen vanuit een andere invalshoek. Ik ben daardoor op een bredere manier naar de wereld gaan kijken, een eigenschap die ik in mijn werk heel goed heb kunnen gebruiken.’

Reizen
René vertelt dat hij door heel Europa heeft gefietst. Met een tentje en wat spullen achterop de bagagedrager bezocht hij steden als Venetië, Assisi, Santiago en het zuidereiland van Nieuw-Zeeland. ‘Ik vind het geweldig op die manier mensen te ontmoeten en nieuwe dingen te zien. En ik ben heel graag buiten, in de natuur. In Normandië ontmoette ik tijdens zo’n tocht mijn huidige partner, in 2014 was dat.’

Samenwerken
De bijna gepensioneerde, gedreven ambtenaar stond mede aan de wieg van de buurtbus, en zet zich duidelijk in voor het algemeen welzijn van zijn omgeving. ‘Daarbij ben ik liever een generalist dan een specialist. Samenwerken in groter verband en vooruitkijken. In mijn werk denken we bijvoorbeeld al na over de hoogwaterveiligheid van het Maas en Waal rond het jaar 2100. De evacuatie in 1995 zie ik nog steeds als een van de hoogtepunten in mijn leven; ik was er nauw bij betrokken. Mijn moeder zei altijd: als de mensen vertrekken gaan ook de dieren weg. En verdraaid, ze had gelijk: geen vogel zag je nog toen de Maas en Walers geëvacueerd waren.’

Maas en Waal
Vanuit zijn ruime flat kijkt hij over de velden tussen Boven- en Beneden-Leeuwen. ‘Nu is het nog weiland, het ziet er nog uit als Maas en Waal, maar voor hoelang nog? Ik voel mij echt een Maas en Waler, hier in de weidsheid van het landschap. Ik voel mij er oprecht mee verbonden. Zet mij maar niet in een bos, daar word ik doodongelukkig van.’

Door Ton van Hulst