Dichterbij: Lang getrouwd

D’r waar ‘n stokoud echtpaor,
ging altèd vroeg naor bed.
En op ‘t nachtkeasje wiere
hun taende nirgezet.

Dè ging zo alle aovunde,
mi diezelfde rituelen.
Aeltèd mi trouw en veul respect,
ut bed mi elkaor te delen.

Ze lèèfde zielsgelukkig,
en ôk noot zonder mekaor.
Z’ hâ’n mar weinig woorden nodig,
soms slechts un heandgebaor.

Vol liefde keek de miens
z’n vrouw diep in d’r ogen.
‘Wè zijn toch al die jaoren
aon ons vurbij gevlogen.’

Hij zèn: ‘Al meer dan zestig jaor
zijn wij gelukkig meid...
En ik wil jou allang
vur 1 miljoen nog nie kwijt.’

‘Dè wit ik ôk wel jungske.
Ok gij zèt niet te koop.
Nog nie vur 1 miljoen
en dè’s unnen hele’n hoop.’

Ze lagen daor tevreeje
dur liefde steeds gedreven.
Twee miense die mekeander
zoveul al ha’n gegeven.

Ze zeeje: ‘Slaop mar lekker’
Én hij gaaf heur un zoen.
‘Is de deur wel goed op slot?
Want hier ligt vur twee miljoen.’

Door Rinie van Haren