Dichterbij: De Vierdaagse van Nimwèège

Ut startbewijs is binnen.
Want mèrge gee ’t los.
Dan is de Dag van Elst,
mar urst slaope ès un os.

Tis nog donker op de Wedren
ès ze start mi de etappe.
D’n Dag van Elst begint nou.
Ze begint flink dur te stappe.

Ut gee wel heel gemèk’luk
tot d’n Oosterhoutse’n dijk.
Dan kumt pap in de bene,
dè merkt ze dan gelijk.

De twidde’n dag naor Wijchen
en via Bunninge terug.
Di wor vandaag un makkie.
Vandaag gee ’t vast vlug.

Un blaor gee irritere,
en ’t gee toch minder snel.
’t Wor al heel snel wèrmer.
De zon is heel erg fel.

Langs de Maos bij Heumen
vuule de benen himmaol stijf.
D’n derde’n dag de heuvels in.
Un aonslag op d’r lijf.

Vandaag is ut d’n leste’n dag.
Ze kan haost nie mèr staon.
Toch râpt ze alle moed wèr op.
Hier is ut vur gedaon.

Ze wor gedrage dur applaus.
Knèpt jankend in d’r vûske,
Want ginderwijd klinkt veul meziek.
Daor lonkt heur urste krûske.

Door Rinie van Haren