Waterverhalen (1): deze week maken we kennis met Rien van den Bogaard

Deze zomer ontmoeten we mensen bij wie water centraal staat in het leven. Van pontbaas tot aan medewerker bij het Waterschap. We leren de mensen achter de functie kennen en ontdekken hoe belangrijk het water voor ze is. Deze week in waterverhalen maken we kennis met Rien van den Bogaard (75), een man die heel zijn leven op het water heeft geleefd.

Tussen het vrachtverkeer door komt het pontje Druten-Dodewaard aangevaren. Een paar fietsers staan op het veer en wachten geduldig totdat de 71- jarige leerling Cor de pont heeft aangelegd. Rien van den Bogaard: ‘Het is zijn eerste keer op deze pont, dus dat is even wennen voor hem.’

Schipperskind
Rien is 75 jaar, geboren in Beneden-Leeuwen en woonachtig in Dreumel. Zijn hele leven heeft hij op het water gezeten: ‘Mijn vader had een sleepschip. Mijn ouders hadden zeven kinderen en ik was de jongste. Iedereen is op het water blijven werken, op één na. Omdat mijn ouders op het schip werkte, ging ik in een gastgezin om naar de basisschool te kunnen. Vervolgens ging ik naar de LTS en daarna ging ik bij mijn vader in dienst.’

Ondertussen wordt de tocht naar de overkant voortgezet en de leerling krijgt enkele aanwijzingen van Rien: ‘Gooi hem maar dwars. Ho, ho, ho, je moet hem nu wegdraaien, anders kan Joke er niet bij.’ Rien staat voor het vijfde seizoen op de pont, en hoopt dit nog enkele jaren te kunnen blijven doen. Als pontbaas dien je rekening te houden met de waterstanden, de vrachtschepen en de weersomstandigheden. ‘Ik heb nooit op zee gewerkt, alleen op de rivieren. Ik heb veertien jaar bakken geduwd en dertien jaar op losse tankers gevaren. Deze vervoerde ik tussen Krefeld en Brunsbüttel. Tijdens mijn pensioen verscheepte ik boten van 110 meter lang en 11 meter breed. Of ik dit nog blijf doen? Tja, ik kan waarschijnlijk niets anders.’

Door Hanneke de Vries