Maas en Waalse veteraan naar Invictus Games

HORSSEN - Dennis van der Stroom (30) mag namens Defensie met nog 29 andere veteranen van 23 tot 30 september naar de Invictus Games in Toronto in Canada. Dat zijn paralympische Spelen voor militairen (veteranen) die door of tijdens de dienst lichamelijk of psychisch gewond zijn geraakt. Zo'n 550 atleten uit 17 geallieerde landen nemen deel aan 12 sporten.

Dennis is geselecteerd, omdat hij op vredesmissie in 2008/2009 in Afghanistan het nodige voor de kiezen heeft gehad en er uiteindelijk PTSS (Post Traumatisch Stress stoornis) aan over hield. Ondanks zijn littekens, wil hij, samen met de andere atleten, laten zien dat zij in het dagelijks leven nog tot heel veel dingen in staat zijn, oftewel 'invictus' (onoverwinnelijk) zijn.

Dennis, geboren en getogen Rotterdammer, woont nu met zijn verloofde Mireille van den Berk in Horssen. In 2006 werd hij beroepsmilitair. Dat wilde hij al van jongs af aan. Dennis: 'Wat me aansprak was de uitdaging, het avontuur en best wel goede arbeidsvoorzieningen.' Hij kwam via een zware selectie en opleiding bij de Koninklijke landmacht terecht bij de luchtmobiele brigade. Uitgezonden worden is de kers op de taart van een militair, dat gaf hem sterk het gevoel dat je in en met een groep iets kon betekenen voor mensen in nood. 'Eén team, één taak.'

In 2008 werd hij gestationeerd in Afghanistan. In een peloton van 30 man, gehuisvest in een kamp bij de plaats Deh Rawod (provincie Uruzgan). Hun belangrijkste taken waren de bevolking veiligheid bieden tegen de wrede onderdrukking van de Taliban en meehelpen bij wederopbouw-projecten. Omdat ze veel laagdrempelig contact wilden met de plaatselijke bevolking gingen ze er vanuit hun basis dagelijks op uit. Daarbij kreeg hij veelvuldig te maken met de bermbommen en zelfmoordterroristen. Hij heeft daarbij een collega, Mark Weijdt uit Puiflijk, verloren.

In mei 2009 zat zijn missie erop. Terug in Nederland diende hij zijn contract uit tot 2011. De eerste PTSS-kenmerken begonnen zich toen al te uiten: veel en heftige nachtmerries, een kort lontje, agressie, pleinvrees, en angst op drukke plekken, bijvoorbeeld bij het deelnemen aan het openbaar vervoer. Toen in 2014 zijn moeder plotseling op 58 jarige leeftijd overleed viel een stuk veiligheid weg. Langzaam gleed hij af in een diep dal, door het niet goed kunnen uiten van zijn emoties ging hij vluchten. Eerst in gokken, later een fysieke vlucht naar het Franse vreemdelingenlegioen. Het was of dat of suïcide, om zijn tekortkomingen niet te hoeven uitten, vanwege schaamte.
Als eindelijk is ingedaald dat het goed fout met hem is komt hij begin 2015 via het Veteranenloket onder begeleiding van een psychiater. 'Ik zat in een enorm diep dal, hoe kom ik eruit.' Dat hij het PTSS heeft zie je niet aan de buitenkant, hij ziet er goed uit met een mooi afgetraind lichaam. Na 2,5 jaar behandelingen gehad te hebben begint nu het acceptatieproces en erkent hij dat hij ziek is en dat hij absoluut wil en moet herstellen. De deelname aan de Invictus Games draagt daar bij aan zijn herstel.

Door Piet Zeeuwen