De Maas&Waler dat ben ik: Sandra van Leur

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Sandra van Leur
Leeftijd: 47 jaar
Woonplaats: Dreumel

‘Van oorsprong ben ik een Tielse’, begint Sandra. ‘Tijdens de watersnood in 1995 hoorden wij bij de laatste groep evacués en kwamen wij in Oss terecht, bij familie. Daar had ik het geluk mijn partner te ontmoeten. Onze eerste afspraak echter moest wel wachten tot na de carnaval, want dat feest was voor hem nog belangrijker. Bij de tweede afspraak was het raak, en uiteindelijk besloot ik naar Dreumel te verhuizen, waar hij vandaan kwam. Ook mijn vader was hier opgegroeid. Ik kende het dorp van zijn verhalen, en nu vind ik het wel leuk dat iedereen hem kende. Dat is een van de redenen die maken dat ik me hier erg thuis voel.’

Werk
In haar Tielse tijd werkte Sandra in een winkel. Als schoenenverkoopster had ze met allerlei mensen te maken, ook uit de dorpen rondom Tiel. ‘Hier in Dreumel voelt het echt als een warm bad, en ik hou mijn contacten in Tiel nog aan. Dat is niet zo moeilijk, want ik ben nu facilitair medewerker, voor onder andere de gemeente Tiel. Een leuke baan, ik heb er met veel collega’s te maken. Ik stuur de helpdesk aan met het doel de dienstverlening en de service op een hoger peil te brengen. Ik ervaar het als heel afwisselend, geen uur is hetzelfde. En in plaats van vermoeidheid levert het mij energie op.’

Chevy
Thuis geeft Sandra veel aandacht aan haar hond Chevy, haar inmiddels derde hond. ‘We hebben de gewoonte onze honden steeds naar iets te noemen waarbij we een speciaal gevoel hebben. Nu dus de Chevrolet, een andere hobby van ons. Weet je wat zo grappig is: hij heeft het Chevy-logo op zijn borst staan. We zagen het pas later, nadat iemand ons erop gewezen had.’ Sandra loopt regelmatig shows met Chevy. ‘Het begon eigenlijk als een aardigheidje, maar toen we de eerste keer al een prijs wonnen, kregen we de smaak te pakken. Ja, Wat denk je, onze Chevy valt als amateurtje tussen allemaal honden van fokkers uitstekend in de smaak bij de keurmeesters.’

Driften
Soms helpt ze haar partner met zijn hobby: driften. Dat is een autosport waarbij je probeert de auto zo dwars mogelijk en met veel bandenrook door een bocht te sturen. ‘Het is een soort showsport, zo moet je het zien.’

Dansen
Maar Sandra’s grootste hobby is wel het dansen, op verschillende soorten muziek: van klassiek tot jazz en modern. Ze begon ermee op haar zesde en hield het vol tot aan haar zestiende. Toen ze in Dreumel neerstreek, pakte ze haar vroegere passie weer op en oefent nu gewoon thuis, in de slaapkamer of de woonkamer.

‘Na een poosje begon ik ook les te geven, en nu is het zelfs zover gekomen dat ik mijn eigen dansgroep heb: Sandance. Eenmaal per week dansen we een uur: van kwart voor zeven tot kwart voor acht. Ik merk dat ik in het dansen alles kwijt kan, allerlei verschillende gevoelens: niet alleen blijdschap, maar ook verdriet en zelfs boosheid.’ Als ze naar muziek luistert, komt haar voorkeur voor de jaren ’80 en ’90 bovendrijven. ‘Eigenlijk heb ik daarin een vrij brede voorkeur, maar klassieke muziek, dat zegt me niet zoveel. Daarnaast kijk ik wel graag naar dansfilms, het liefst naar de wat oudere.’

Herinneringsboom
In 2013 stond de beroemde kerstboom van Joris (Linssen, red.) in Den Bosch. Aan een van de takken hing Sandra een foto van haar zus. Dat gaf haar een fijn gevoel, en het inspireerde haar in 2015 tot het organiseren van een soortgelijk evenement. ‘We noemen het de Herinneringsboom Tiel’, vertelt ze. ‘Uiteraard doen we dat tijdens de kerstdagen, want dan heerst er de mooiste sfeer voor herdenken en herinneren. Ik ben altijd weer onder de indruk van de bijzondere verhalen die mensen daarbij vertellen, en het doet me erg goed als ik mensen kan helpen die op een speciale manier een plekje te geven.’

Dreumel bovenaan
Sandra benadrukt dat ze Dreumel bovenaan vindt staan binnen de gemeente. ‘Ja, weet je, je hoeft het dorp helemaal niet uit als je iets nodig hebt, alles is er gewoon hier, in ons eigen dorp. En daarbij vind ik het prettig dat het qua inwoners erg gemêleerd is: je hebt hier jong en oud en alles er tussenin.’

Door Ton van Hulst