De Maas & Waler dat ben ik: Henk van Elk

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam:                 Henk van Elk
Leeftijd:                 70 jaar
Woonplaats:         Puiflijk

Henk van Elk hoort volkomen bij Maas en Waal. Hij is actief in bijna alles wat deze streek kenmerkt, al sinds hij op de boerderij van zijn ouders in Deest opgroeide tussen de kippen en de fruitbomen.

Dialect

Het Maas en Waalse dialect gaat hem ter harte, als mede-oprichter en bestuurslid van de Bewaorsmiense, ambassadeur van onze streektaal en organisator van het Maas en Waals Dictee. De al jaren bekende stickercampagne ‘Hier meude Maos en Waols praote’ is zijn initiatief. Ook dit jaar vertaalt hij de voorpagina van deze krant ter gelegenheid van de Dag van de Moedertaal.

‘Ik heb nog steeds respect voor mijn ouders. Ze runden een risicovol bedrijf: ging het met de kippen goed dan leverde het fruit weer niets op, en omgekeerd. Pas veel later besefte ik hoe onzeker dat moet zijn geweest. Ik vroeg eens aan mijn vader of ik bij de welpen mocht, maar dat ging mooi niet door, want: ‘D’r staon al genoeg welpe in de stal’.

Onderwijs

Na de lagere school bezocht Henk de kostschool in Nijmegen, gevolgd door de Kweekschool. ‘Het waren de wilde jaren ’60. Via een advertentie kwam ik in Engeland terecht, waar ik gedurende een half jaar aangesteld werd als tutor voor twee Engelse kinderen die in korte tijd Nederlands moesten leren. Ik kreeg de smaak te pakken en werkte vervolgens in Saoedi-Arabië, waar ik onderwijzer werd aan de Nederlandse afdeling van de Internationale School voor Nederlandse en Engelse kinderen. Na deze bijzondere ervaring trok ik samen met mijn vrouw naar Nigeria; daar hebben we een aantal jaren gewerkt in verschillende zogenaamde huiskamerschooltjes op zeer uiteenlopende niveaus. In die tijd begon ik langzaamaan te ervaren, te voelen dat ik toch echt aan Maas en Waal verknocht was. Om met Louis Couperus te spreken: Zo ik iets ben, ben ik een Maos en Waoler.’
Henk en zijn vrouw keerden terug naar Maas en Waal. Op het Pax Christi College, voorloper van het huidige Pax, aanvaardde Henk een baan als leraar economie, nadat hij dit vak tijdens een deeltijdstudie meester was geworden.

Milieubewust

Nu woont hij alweer 27 jaar in Puiflijk. ‘Milieubewust als we zijn hebben we al vanaf het begin gebruikgemaakt van zonne-energie via zonnepanelen en een zonneboiler. Natuurlijk horen daar ook extra glas- en vloerisolatie bij, om te proberen zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn op het gebied van energie.’

Met een clubje vrienden (TIONA) rijdt Henk graag op de (race)fiets. ‘Hedde gullie gin auto’, vragen mensen dan weleens. Verder maakt hij wandelingen in de mooie landelijke omgeving, waarbij hij steevast een plastic zak meeneemt om al het zwerfafval op te ruimen. ‘Ja, snapte dà nou, miense gooie zomaar van aelles in het graes: blikskes, stukke papier en plastic, het wor ted vur statiegeld op blik en kleine fleskes!’

Al dertien keer liep hij met succes de Vierdaagse uit. En dan vindt hij ook nog tijd voor zijn groentetuin en kippen. Bovendien is hij namens de Historische Vereniging actief in de Monumentencommissie, terwijl hij bij de Bewaorsmiense zijn steentje bijdraagt in het ‘Gruupke Taol en Boerderij en Landschap’. Aan alles is te merken dat hij Maas en Waal inderdaad in zijn hart gesloten heeft en zoveel mogelijk probeert goede initiatieven te ondersteunen, zoals de Coöperatie Opgewekt Maas en Waal, waarin hij een functie als bestuurslid heeft. ‘Ook vind ik het belangrijk dat de N322 simpel en landelijk blijft, en minder druk uiteraard. Je zou er bijvoorbeeld bomen langs kunnen zetten, of misschien iets met fietspaden kunnen doen. Daarom ben ik mede-oprichter van de Werkgroep Maas en Waalweg.’

Plaotjesboek

Kort geleden deelde AH Druten een veelgevraagd ‘plaotjesboek’ uit over Maas en Waal. Wie zat er achter? Juist. ‘En nu ben ik volop bezig met een plaatjesboek voor Jumbo. Met de hulp van gastredacteuren uit bijna ieder dorp realiseren we een boek met als titel: 100 jaar Maos en Waol.’

De covid-19 pandemie leert Henk zich nederiger op te stellen. ‘We hoeven voor mij echt niet meer terug naar normaal. Trouwens: wat ís normaal eigenlijk? We kunnen toch best wat minder vliegen, wat minder autorijden, minder vlees eten en minder stroom verbruiken? Als we dat niet doen halen we de klimaatdoelen van Parijs, die voor iedereen belangrijk zijn, nooit.’

Door Ton van Hulst