Eenzaamheid onder jongvolwassenen

BEUNINGEN - Je zou het in deze tijd van technische ontwikkelingen op het gebied van communicatie niet vermoeden. Maar toch, er is veel eenzaamheid. Met name onder een groep waarbij je dat niet zou verwachten: de jongvolwassenen, de groep die is geboren tussen 1980 en 2000. Zijn die millennials een vergeten groep?

De Maas en Waler praat erover met Tess Hendriks, sociaal cultureel werker bij de Beuningse welzijnsorganisatie Perspectief. Perspectief heeft het thema ‘Eenzaamheid onder jongvolwassenen’ op de agenda gezet, omdat de medewerkers zien dat juist onder die ‘millennials’ - ook de Generatie Y genoemd - eenzaamheid een groot en groeiend probleem is.

Hoe komt dat?

Tess, die met haar 29 jaar ook tot die generatie behoort, geeft een aantal factoren die daar de oorzaak van kunnen zijn. ‘Mensen van boven de 50 jaar zijn gewend de telefoon te pakken en te bellen. Die zijn nog van het traditioneel contact maken met ontmoeten, kennen veel mensen en maken snel contact. Zij zijn gewend fysiek contact te maken. Jongvolwassenen daarentegen zijn opgegroeid met social media zoals Instagram, WhatsApp, Facebook, Messenger, Snapchat en Telegram en hebben soms minder vaardigheden om echt contact te maken. Ze zijn opgegroeid met apps waarmee je heel goed kunt communiceren vanaf de bank in je veilige thuis. Dat is ontzettend handig, maar het schept ook afstand. Daarbij komt dat in veel sociale media een onechte wereld wordt gecreëerd. De lat ligt hoog: niet perfect zijn is een probleem. Als je niet past in de ideale wereld, is contact maken een drempel. Corona heeft dat nog eens versterkt.’

Speelt huisvesting een rol?

Tess Hendriks: ‘Wonen in de stad is veel duurder of zelfs onmogelijk vergeleken met kleinere kernen. Je moet twee salarissen bij elkaar leggen om een hypotheek te krijgen of de vaak hoge huren te kunnen betalen. Voor iemand alleen is dat bijna niet te doen. Twintigers en dertigers verhuizen naar de dorpen. En juist die groep alleengaanden kunnen daardoor gemakkelijk in een sociaal isolement terechtkomen. Ze zijn vaak wel goed opgeleid, hebben werk, maar missen de sociale vaardigheid en moed om op iemand af te stappen met de vraag: wil je mij leren kennen? Als je in een uitkeringssituatie zit, maakt dat het alleen maar moeilijker om contact te leggen. Mensen bezuinigen op andere uitgaven. Dat kan leiden tot minder sociale participatie en een geïsoleerd en eenzaam bestaan.’
Op eenzaamheid rust een taboe; vaak is het probleem onzichtbaar, het speelt zich immers binnenshuis af. Dat maakt het voor organisaties moeilijk contact te maken en een goed beeld te krijgen van de problematiek en daarop in te spelen.

Wat doet Perspectief hieraan?

Tess: ‘Ik ben een van de wijkwerkers in Beuningen. Vanuit die rol probeer ik zo veel mogelijk contacten te leggen. Het helpt als je contact hebt met iemand in een wijk die de buurt kent en de mensen daar kent. Maar het duurt lang om een goed beeld te krijgen van een buurt of wijk en zo contact te maken met mensen om ze te helpen uit die eenzaamheid te komen. Als we eenmaal contact hebben gaan we praten over gemeenschappelijke interesses, bijvoorbeeld over wat iemand in zijn vrije tijd doet. We houden spelletjesavonden en er is een klusgroep. Er is ook een speelmiddag voor jonge, soms alleenstaande, ouders van twee- tot vijfjarige kinderen. Zo proberen we matches te maken tussen jonge ouders.’

Meer informatie

Neem voor meer informatie contact op met Perspectief Beuningen, via tel 024-67 50 939 (tussen 09.00 en 14.00 uur) of via het contactformulier op www.stg-perspectief.nl.

Door Ger Loeffen

Voel je je somber, leeg en eenzaam? Wellicht zijn dit symptomen van een depressie. Kijk op www.113.nl/depressie voor informatie en hulp bij depressie.