De Maas & Waler dat ben ik: Henriëtte van Gemert - van Oijen

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Door Ton van Hulst

Naam:                 Henriëtte van Gemert - van Oijen
Leeftijd:                 71 jaar
Woonplaats:         Beneden-Leeuwen

Als geboren Leeuwense is ze haar oorspronkelijke woonplaats niet altijd trouw gebleven, want ze heeft ook in Malden gewoond en verhuisde later naar Druten, in 1994. ‘Vroeger was er wel wat rivaliteit tussen Druten en Leeuwen’, vertelt ze. ‘Nee, die twee dorpen lagen elkaar niet zo goed. Ik denk dat dat veel te maken had met de voetbalclubs: DIO’30 in Druten en Leones in Leeuwen. De Drutenaren werden door ons, en trouwens ook door mensen in andere dorpen, steevast ‘kwartjesheren’ genoemd, en tijdens mijn schooltijd in Druten werden kinderen uit Leeuwen eveneens uitgescholden. Hé, Lauwese boeren, kregen we dan naar ons hoofd geslingerd. Nou, bij mij klopte dat eigenlijk wel, want ik ben een boerendochter, en daar ben ik trots op. Ik ben de jongste van zeven kinderen. Al mijn broers en zussen wonen nog in Maas en Waal, nou ja, behalve ons Annemieke dan, die is naar Arnhem vertrokken. Gelukkig heb ik een fijne en onbezorgde jeugd gehad. Toen mijn broer Theo in 1962 in militaire dienst moest heb ik op de boerderij meegeholpen, maar na een half jaar was hij weer terug.’

Oewalekkerwa

Henriëtte vertelt dat iedereen thuis mee moest helpen, maar plezier maken en genieten van het leven was in het gezin erg belangrijk. Ze herinnert zich nog dat ze op een bepaald moment een spiksplinternieuwe groene fiets kreeg van vader, en de jongens kregen een brommer, een RAP. ‘Wat waren we blij en verrast!’ Van haar moeder erfde ze haar passie voor sport. ‘Die ging op haar vijftigste nog op zwemles, bij De Hoge Zevend, en ze is blijven zwemmen tot aan haar vijfentachtigste. Dat was toen toch wel een hele prestatie.’ Leuke dingen doen, vooral leuke dingen doen, is de rode draad in Henriëttes leven. ‘Met mijn broer Theo, zus Marja en schoonzus Erna heb ik meegedaan aan de clip ‘Oewalekkerwa’. En een lol dat we daarbij gehad hebben. Het filmpje staat op YouTube; het wordt veel bekeken, natuurlijk regelmatig ook door onszelf.’

Bij LTC De Gelenberg draagt Henriëtte haar steentje bij als vrijwilligster. Met vriendinnen verzorgt ze tweemaal in de week de koffie en opent ze het clubhuis. Al twintig jaar lang organiseert ze samen met vier vriendinnen het jaarlijkse Ladies Day Toernooi. ‘Het gaat ons vooral om de sociale contacten en de gezelligheid. We hopen het nog lang vol te houden in onze grote groep zeventigplussers. Maar als het tennissen iets minder goed zou gaan blijven we toch nog mooi in beweging.’

Voorts is ze actief bij de thuiszorg van ZZG zorggroep. Daar zorgt ze vol liefde voor mensen die nog graag in hun eigen huis willen blijven wonen.
‘Er is wel veel veranderd hoor, in de loop van de tijd. Vroeger schreven we het een en ander over onze cliënten op in een eenvoudig schriftje; nu is alles digitaal. We gaan met de laptop onder de arm naar de mensen toe. Even wennen, maar toch is het superhandig! Ik had nooit gedacht dat ik nog tot aan mijn eenenzeventigste zou blijven werken. Ik zeg altijd: ik móet niet werken maar ik mág werken. Mijn contract is na mijn vijfenzestigste al zeven keer verlengd. Maar nu, na ruim vijftig jaar, ga ik er ondanks mijn nog steeds goede conditie toch mee stoppen.’

Vrallies

‘Met acht dames hebben wij een vriendinnenclubje; we noemen ons de Vrallies. Samen spelen we een potje kaart, gaan we fietsen, drinken we een wijntje en gaan we uiteraard tennissen. En al tweeëntwintig jaar brengen we gezamenlijk een midweek door in een vakantiepark, met tennisbaan natuurlijk. Helaas zit dat er dit jaar niet in. Die verdraaide corona, hè? Ik ben blij dat ik in de verpleging niet heel heftige problemen met dat virus heb meegemaakt. We konden patiënten naar een speciaal coronateam sturen, en we werden zelf voldoende beschermd. Gelukkig kan ik nog wel van mijn zes kleinkinderen genieten.’

Een echte Lauwese

Als het even kan wil ze nog wel graag mooie reizen maken, of gewoon een leuke fietstocht langs een route met fietsknooppunten. Het wonen in Druten, waar ze veel kennissen en vrienden heeft, bevalt Henriëtte en haar man uitstekend. Echter: ‘Druten is mooi, maar in mijn hart blijf ik toch een Lauwese!’, besluit Henriëtte lachend.