De Maas & Waler dat ben ik: Igni Bergers

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                 Igni Bergers
Leeftijd:                 63 jaar
Woonplaats:         Ewijk

‘Het Witte Huis’ in Ewijk, aan de Van Heemstraweg was vroeger een café, kruidenierswinkel en kleine bakkerij. 'Daar ben ik geboren en getogen. Het was er altijd druk, mijn vader bakte zijn brood en ging dat daarna bezorgen. ’s Middags moest hij het café openhouden, terwijl mijn moeder in de winkel stond. Rondom ons huis hadden we wel heerlijk veel buitenruimte: een boomgaard, een moestuin, kippen en geiten.

Op zondag mochten we met de buurkinderen in de winkel spelen, met echte koekjes en snoepjes. Het kwam er niet vaak van ’s avonds samen te eten, want mijn vader moest dan in het café zijn. Maar op feestdagen, als het café gesloten was, haalden we dat ruimschoots in: we aten uitgebreid, deden spelletjes en er kwam bezoek.'

Opa

Igni heeft ook goede herinneringen aan haar opa, Hent Tromp. Hij was dirigent bij ULTO, gaf muziekles aan de jeugd en probeerde haar bugel te leren spelen. Maar uiteindelijk bleek zingen toch meer haar hobby te zijn. 'Ja, ik zat bij het jeugdkoor, deed enige jaren aan ballet en was lid van de scouting. Bij opa was het altijd heerlijk rustig. Hij woonde bij ons in, en in zijn kamer kon ik ongestoord een boekje lezen of mijn huiswerk maken.'

Juffrouw

Na haar opleiding in Nijmegen startte ze als kleuterleidster, later heette dat leerkracht, in Ewijk, in het pand waarin nu de kringloopwinkel is gevestigd. 'Nu ben ik aan mijn pensioen toe, na 43 jaar in het onderwijs te hebben gewerkt, waarvan 39 in Deest. Je kunt wel zeggen dat mijn halve leven zich in Deest heeft afgespeeld. Ik begon er als hoofdleidster aan de oude kleuterschool ‘De Zonnestraaltjes’. Enkele maanden later trokken we in een hagelnieuw gebouw: ‘t Klòsterhûfke.

De nieuwsgierige, onbevangen houding van kinderen spreekt mij enorm aan, begrijp je, dat pure, dat willen ontdekken van de wereld. Je ziet de kinderen groeien in een schooljaar. Ik vergeet nooit meer die kleuter – het was in de tijd dat verjaardagen op school nog uitgebreid gefilmd en gefotografeerd werden – die zich stralend en staand op een stoel liet toezingen. Toen hij na de middagpauze weer terugkwam van huis zag ik een en al verbazing op zijn gezicht. Hij keek mij nog eens goed aan en zei: ‘Juffrouw, ben jij al terug?’ ‘Hoe bedoel je?’ vroeg ik. ‘Ja, maar juffrouw, je was net nog bij ons op de tv!’

Kleuters

Ik heb met alle groepen gewerkt, maar mijn hart ligt toch bij die kleuters. Ik vind het vooral belangrijk dat kinderen zich gezien en gehoord voelen op school. Als je je veilig voelt op school, ontwikkel je jezelf beter, dan durf je meer van jezelf te laten zien.
Mensen maken samen de maatschappij en daarbij moeten we rekening houden met de ander. In de laatste jaren kwam de tijd dat de kleuters van vroeger de ouders van nu zijn en hun ouders de opa’s en oma’s die hun kleinkinderen komen brengen. Tja, dat was best wel raar, daaraan moest ik echt even wennen.' Haar hele houding straalt enthousiasme, warmte en gevoel uit.

Afscheid

Op 7 juli viert Igni haar afscheid, in aangepaste vorm. Toch zal het een gezellige dag worden, want in ieder geval kunnen wel alle kinderen aanwezig zijn. 'Jammer dat ik op deze manier geen afscheid kan nemen van de ouders, of mijn oud-collega’s nog een keer kan ontmoeten.
Wat ik het meest ga missen zijn de contacten met de kinderen.' Voorlopig gaat ze haar vrije tijd invullen met genieten van het ‘nietsdoen’. Maar ook museumbezoek, golfen, fietsen en op de kleinkinderen passen staan op haar nieuwe doe-lijstje. 'En als er in Deest hulp nodig is, weten ze me wel te vinden hoor!'

Ons kent ons

Igni vindt het fijn in Ewijk te wonen. 'Dat dorpse karakter hè, dat idee van ons-kent-ons, dat doet me goed. Dat geeft een gevoel van veiligheid. En gelukkig is hier nog voldoende ruimte om je heen. Je bent zó bij de dijk of in het veld om een wandeling of een fietstocht te maken.

Er zijn zoveel mensen die het zeggen, maar het is echt waar: Maas en Waal heeft veel prachtige plekken om te bezoeken. In deze omgeving voel ik me goed, het is hier vriendelijk en gemoedelijk', aldus Igni.

Door Ton van Hulst