De Maas & Waler dat ben ik: Edgar Danz

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Edgar Danz
Woonplaats:        75 jaar
Leeftijd:                Dreumel

Dichtbij het oudste stukje Dreumelse dijk dat nog bekend is, in een mogelijk achttiende-eeuws huisje waarin de tijd vergat door te lopen, geniet Edgar al sinds 1972 van de uiterwaarden om hem heen. 'Toen we dit huis kochten, in de lente, zag ik alleen maar koeien en bomen. De rivier was ver weg. We kwamen uit een flat in Eindhoven, dus dit was voor ons heel bijzonder. Maas en Waal? Hoog water? Nooit van gehoord. Toch is deze streek in mijn hart gaan zitten, hoewel we weleens een paar keer het water hier op de vloer hebben gehad. Tja, daar hebben we geleerd mee te leven.'

Edgar is acteur geweest, bij Proloog, een bekend gezelschap. Je kunt nu nog aan zijn stem en intonatie horen dat hij altijd duidelijk heeft moeten spreken. Hij articuleert nauwkeurig en heeft een stem als een klok. Regelmatig gebruikt hij Engelse en Franse woorden en uitdrukkingen. Tussen kasten vol oude boeken, in zijn ietwat duistere en zeer sfeervolle woonruimte met sleetse oude estriken op de vloer waan je je in een tijd zonder klokken.

'Er kwam hier eens een restauratiemetselaar die me wees op een zwijntje, zoals hij dat noemde. Het bleek een rijtje schuin afgekapte stenen te zijn, dat een kromme muur weer enigszins recht moest laten lijken.' Edgars woonomgeving, zowel binnen als buiten, komt over als een ideale plek voor kunstenaars in woord en beeld en roept op tot reflectie. En tot gedichten schrijven. Niet verwonderlijk dus dat Edgar præses (voorzitter) is van het Dreumels Poëtisch Genootschap. 'Hoe dit ontstaan is? Nou, ik regisseerde al jaren de toneelstukken van Durvuttis, en tijdens een gesprek bleek dat een van de leden nogal geïnteresseerd was in gedichten. We zaten in een café na een voorstelling, en binnen de kortste keren vlogen de gedichten over de toog. Voor de flauwekul riep iemand: "Laten we een poëtisch genootschap oprichten, en dan moet jij præses worden!" Nou, dat hebben we dus gedaan, en tijdens onze open podia krijgt ieder vijf minuten lang de gelegenheid zijn poëzie voor te dragen. Toen we in 2011 voor de eerste keer ons open podium hielden, vroegen we ons wel serieus af of er überhaupt belangstelling voor zou zijn. Maar we wisten toch 45 mensen te trekken, en tot onze grote verrassing waren daar opmerkelijk veel Dreumelnaren bij. Nu houden we jaarlijks twee of drie open podia. Binnenkort, op donderdag 6 februari, hebben we een bijzonder podium. Dan treden er drie Brabantse dichters op, die ieder twintig minuten krijgen. Een daarvan brengt zelfs een piano mee. Muziekduo Envoice zorgt voor een ander deel van de avond en uiteraard nog meer gezelligheid.'

Gedichten op gebouwen

Behalve de open podia heeft het Genootschap nog een ander idee verwezenlijkt: gedichten op verschillende gebouwen in Dreumel. 'Daarmee kunnen we een mooie poëziewandeling opzetten. Het eerste gedicht is kortgeleden onthuld door de wethouder en staat op het pand Rooystate. De wandeling moet ons fraaie dorp Dreumel aantrekkelijker maken voor toeristen en inwoners. We willen voorts een brochure maken waarin informatie staat over de gedichten. Je kunt iets vermelden over het taalgebruik, het metrum, het rijmschema en de achtergrond. Er moet tevens iets bijstaan over de historie van de panden waarop de gedichten te lezen zijn.' Edgar toont een aantal bewerkte foto's waarop je kunt zien hoe het uiteindelijk moet worden, en legt uit dat er van tevoren wel erg veel overleg bij komt kijken. Met de gemeente, de woningstichting, de bewoners, enzovoort. Bij het eerste gedicht bleek er aanvankelijk wat scepsis te bestaan, maar toen het eenmaal onthuld werd, bleek men razend enthousiast te zijn. Ik dacht: kijk, dit is nou waar het om gaat.'

'Als niet-oorspronkelijke Maas en Waler is het mij altijd opgevallen dat er in Dreumel, of eigenlijk kan ik gerust zeggen: in heel Maas en Waal vaak een wat negatieve reactie komt op nieuwe ideeën. Zo van: och, dà kan toch nie, en dà kum toch nooit goed. Ik heb het gevoel dat het straatarme verleden van deze streek daar debet aan is. Die eeuwenlange arme periode is nog niet eens zo lang geleden. Maar ik zie ook, als je iets voor elkaar krijgt, dat men dan hartstikke trots is. En dat bedoel ik nou.'

Door Ton van Hulst