Cobie Gommers.
Cobie Gommers. Foto: Maik Jansen

De Maas & Waler dat ben ik: Cobie Gommers

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Door Ton van Hulst


Naam:                Cobie Gommers
Leeftijd:                66 jaar
Woonplaats:        Horssen

'Ik heb mijn eerste levensjaar in Wijchen gewoond. Daarna werd het Deest. Dat zat zo: mijn moeder kwam oorspronkelijk uit Deest en wilde graag terug. Op mijn zeventiende verliet ik het dorp, ik ging studeren. Ik ben eigenlijk verpleegkundige, maar voel mij meer aangetrokken tot de organisatorische kant. In Utrecht was ik manager bij een thuiszorgorganisatie. Hoewel ik nooit het gevoel heb gehad dat ik echt weg ben geweest, keerde ik in 2016 weer terug in Maas en Waal, in Horssen. Ik beheers het dialect nog wel, maar kan het eigenlijk alleen nog goed spreken in gezelschap van andere dialectsprekers. Mijn hele familie woont hier in de omgeving; ze noemen mij wel eens de buitenlander.'

Speelgoed

'In Culemborg, een van de andere plaatsen waar ik heb gewoond had ik een winkel, nadat ik de zorg vaarwel had gezegd. Ik wilde iets voor mezelf, geen bazen meer boven me, geen protocollen, geen steeds weer veranderende regeltjes. Speelgoed verkocht ik, en kinderboeken en verkleedkleding. Oh ja, en knutselmaterialen. Ik ging daarbij op de eerste plaats uit van het kind. Speelgoed moest leuk zijn, vond ik, en eerlijk en duurzaam. En kinderen moesten er liefst ook iets van kunnen leren. Ik heb trouwens ook workshops gegeven, gaf voorlichting over kinderboeken en jureerde kindervoorleeswedstrijden.'
Terwijl ze enkele fotoboeken toont, legt ze meer uit: 'Ik krijg kromme tenen als ik in de meeste hedendaagse speelgoedzaken kijk. Helaas is er echt veel onkunde over speelgoed. Je moet natuurlijk eerst kijken om wat voor soort kind het gaat: is het een buitenkind, een denker, een leergierig of in zichzelf gekeerd persoontje? En het is natuurlijk altijd belangrijk dat een kind uitgedaagd wordt, dat maakt het leuker, dat stimuleert.'

Ecologische tuin

Vanuit de ruime woonkamer, die een sfeer van rust ademt, kijkt Cobie over de aangename tuin heen naar de achter het huis gelegen velden. Ze is van plan in de berm weidebloemen te zaaien, zodat er weer meer vogels en insecten komen. 'Nu er alleen maar gras in de weilanden staat, zie je die daar niet meer, jammer. Ik wil proberen meer ecologisch te zijn, zonder gif en met alleen natuurlijke producten. Het zal nog wel even duren voordat iedereen op die manier wil leven. Er is een mentaliteitsomslag voor nodig, en dat gaat niet zomaar in een paar jaar, dat weet ik wel. Ik ben hier veel mee bezig omdat ik van tuinieren hou. In Culemborg hadden we niet veel tuin, maar hier kan ik me uitleven.'

Geschiedenis

Toch voelde ik dat ik nog meer uit het leven wilde en kon halen. Bij de historische vereniging Tweestromenland werd ik eerst pr-medewerkster, nu ben ik ook voorzitter. Ik heb altijd al historische romans gelezen; geïnteresseerd als ik was in de manier van leven in vroeger tijden: hoe gingen de mensen met elkaar om, en ik ben gek op dingen die geleefd hebben. Onze vereniging probeert de geschiedenis van Maas en Waal levendig te houden. Ongeveer vijftig jaar geleden was Tweestromenland de eerste en, denk ik, enige 'geschiedenisclub', nu zijn er in bijna alle dorpen soortgelijke initiatieven. Wat zou het mooi zijn als we van het verleden konden leren.'
'Als vereniging pogen we nu uit te vinden welke rol we de komende tijd gaan vervullen. We hebben al een raamwerk opgesteld, maar willen daarover nog in gesprek gaan met onze werkgroepen en leden, want onze achterban is bijzonder belangrijk. De Maas en Waalse vlag kan ons helpen dit unieke stukje Nederland te promoten en op de kaart te zetten. Het heeft echt veel te bieden. Niet alleen een geweldig landschap, maar ook creatieve, ondernemende mensen. Nog tot ver na de Tweede Wereldoorlog was Maas en Waal beslist een achtergebleven gebied. Pas door de bouw van bruggen kwam het land tussen de rivieren meer tot ontsluiting en ontwikkeling, hoewel het niet overal even vlot gaat.' Cobie is met haar intelligente bevlogenheid een aanwinst voor de streek. Ze vindt het belangrijk de geschiedenis door te geven aan jongere generaties, zodat die weten wat hun roots zijn, en zou graag zien dat er in de toekomst meer samenwerking komt tussen de verschillende gemeenten. Ze hoopt wel dat Horssen nog lang zijn eigenheid kan vasthouden. 'Maar in de drie jaar dat ik hier woon, zie ik al vooruitgang.'