De Maas & Waler dat ben ik: Antoon Bosch

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Antoon Bosch
Leeftijd:                62 jaar
Woonplaats:        Horssen

'Ik ben al de vierde generatie in dit huis dat uit ongeveer 1815 stamt. Mijn voorouders zijn altijd boeren geweest. Eerst hadden ze kippen, varkens, koeien en wat fruit. Zo ging dat vroeger. Maar ik heb mij gespecialiseerd in de varkenshouderij en we doen ook een beetje aan akkerbouw: tarwe en mais. Daarnaast runnen we een boerderijterras op deze plek aan de rand van het dorp, die lange tijd nauwelijks veranderd lijkt te zijn. Nou ja, mijn vrouw Bea dan, die doet dat. Vooral in de zomer ontvangen we hier toeristen, die in onze ontvangstruimte educatie krijgen over het boerenleven. En regelmatig hebben we schoolklassen op bezoek, van basisscholen of de Helicon-opleiding, die dan verschillende praktijklessen krijgen. Ze zijn hier vaak een dag of soms zelfs een hele week. Die schapen daar buiten? O, die zijn de hobby van een andere zoon. We hebben vier zoons; twee gaan binnenkort het huis uit, de oudste en de jongste wonen dan nog thuis.'

Antoon is een man van weinig woorden, maar hij weet zich goed uit te drukken. Zijn zoon is de vijfde generatie die sinds enige jaren meewerkt aan de bestiering van dit boerenbedrijf, hoewel het niet gemakkelijker wordt met de beperkingen die opgelegd worden, bijvoorbeeld in verband met de stikstofregels. Maar Antoon heeft er wel vertrouwen in.

Polen

Een andere activiteit van Antoon Bosch is zijn lidmaatschap van het bestuur dat de uitwisseling en contacten met de Poolse stad Witnica regelt. 'We proberen scholen of evenementen hier te krijgen en bieden ondersteuning op verschillende vlakken, op bestuurlijk en gemeentelijk niveau. Meestal ga ik één keer per jaar naar Polen. Dan nemen we soms het dweilorkest mee. Ik kijk daar graag rond om te zien en vooral te ervaren hoe de cultuur in dat land is. Ik heb trouwens ook nog in het bestuur van de ZLTO gezeten.'

Leste Mert

Begrijpelijkerwijs vindt Antoon de Drutense Leste Mert een prachtig evenement. 'De veeregelaars van de Leste Mert benaderden mij ooit met de vraag of ik mee wilde doen. Nou, dat was wel iets voor mij als veeboer, hoewel ik er zelf niet met vee naartoe ga, maar ik zit in de organisatie, en zorg met enkele medebestuursleden voor onder andere de contacten met de dierenarts, de keurmeesters en de boeren. Vergis je niet, voordat een Mertdag helemaal goed georganiseerd is, komt er echt veel bij kijken. Soms is er zoveel te regelen dat het je bijna boven het hoofd stijgt. Maar gelukkig hoeven we er niet het hele jaar aan te werken. Gedurende enkele maanden hebben we zo ongeveer iedere maand een vergadering, en naarmate de grote dag naderbij komt, zitten we wel elke week bij elkaar. Wie Druten zegt, zegt Leste Mert, want de Leste Mert is natuurlijk wel hét evenement van het jaar, en ik ben er best trots op dat ik daar mijn steentje aan mag bijdragen.' Antoon is ervan overtuigd dat het dit jaar echt de 201^e keer is. 'Jazeker, we hebben oude documenten die dat bewijzen, maar ik zou eigenlijk niet precies kunnen zeggen wie ze in bewaring heeft.'

Show

Het karakter van de bekende Drutense Mert is in de afgelopen decennia wel veranderd, dat ziet Antoon ook. Het vele vee, dat vroeger zo ongeveer de hele Hogestraat vulde, heeft deels plaats moeten maken voor eigentijdse vormen van vermaak, onder andere doordat er tegenwoordig geen vee meer mag worden verhandeld op straat.
'Maar ja', zegt Antoon, 'dat is ook te begrijpen. De samenleving verandert en dat heeft dus ook zijn weerslag op de Leste Mert, of je wilt of niet. Gelukkig zie je wel langzaamaan steeds meer vee met vooral jonge boeren erop af komen. Je kunt wel zeggen dat het nu meer en meer een show is geworden. Ja, ik kan echt genieten van de soms duidelijk zichtbare en voelbare gezonde onderlinge competitie.
En de boeren van nu zijn zeker niet meer hetzelfde als de boeren van vroeger. Tegenwoordig zijn ze vrijwel zonder uitzondering goed opgeleid en hebben ze allerlei diploma's. Dat kan ook niet anders natuurlijk, want de boerenbedrijven worden groter en gecompliceerder en de regels worden alsmaar strenger, dus dan heb je wel behoorlijk wat brede kennis nodig, daar kom je gewoon niet onderuit.'

Door Ton van Hulst