Peter Poppelier.
Peter Poppelier. Foto: Ger Loeffen

De Maas en Waler dat ben ik: Peter Poppelier

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                Peter Poppelier
Leeftijd:                48 jaar
Woonplaats:        Ewijk

Peter Poppelier, gedreven vrijwilliger bij zwembad De Tuimelaar, zit ontspannen bij het helderblauwe water, waar hij met twee mede-vrijwilligers wacht op de jeugdige zwemmers die straks komen spetteren en spelen. Vrolijke parasols en tuinbanken staan al in de zon, recentelijk aangeschafte haltertjes, drijfplankjes en andere attributen liggen klaar voor de senioren. Peter is één en al waterman, met als sterrenbeeld, ja echt, Vissen. Alles wat met water te maken heeft boeit hem.

Schipperskind

'Van oorsprong kom ik uit Maasbracht. Mijn ouders waren schippers, en ik was enig kind. Het varen en het water zijn mij dus met de paplepel ingegoten. Zelfs mijn vrouw is een schippersdochter. Toen ik van 1977 tot 1981 op het schippersinternaat zat had ik daar een geweldige tijd. Ik deed er veel contacten op, en sommige daarvan heb ik nog steeds. Niet alleen met medestudenten, maar ook met docenten en anderen. Ik werk op de sluis bij Weurt.'
In 1981 stopten zijn ouders met varen. Nadat Peter de MTS in Roermond had afgerond wilde hij begrijpelijkerwijs gaan varen. Dat deed hij dan ook, eerst als matroos bij een schipper die nu zijn collega is. 'Als je op de binnenvaart zit heb je een afwisselend beroep. Je bent telkens weer ergens anders, en hebt steeds andere buren. Ik had verschillende baantjes, en belandde uiteindelijk bij Rijkswaterstaat. Ik werkte op een hele reeks sluizen en was brugwachter op de Sint Servaasbrug in Maastricht. Water vind ik gewoon een uiterst boeiend element. Je kunt het niet altijd tegenhouden of beheersen. Het beste dat je kunt doen ten aanzien van water is een evenwicht proberen te bereiken tussen milieu, fauna en transport, en ik denk dat dat in Nederland aardig goed lukt.'
Precies op 1 januari 2000 verhuisde hij met zijn gezin naar Ewijk, vooral omdat ze op deze omgeving en Nijmegen waren georiënteerd. 'Vaak trek ik er met mijn camera op uit om foto's te maken. Waarvan? Ja, wat denk je: vrijwel altijd staat er water op de plaatjes. Ik zet ze op Facebook, en daar krijg ik behoorlijk wat leuke reacties op. Met mijn foto's wil ik de vrijheid uitbeelden, daar is water voor mij het beste symbool voor. Kijk, ik wil het mooie ervan ook tonen. Ewijk is dan wel geen schippersdorp, maar ik wil eigenlijk graag laten zien wat het schippersberoep inhoudt. Misschien moet ik mijn foto's eens exposeren; goed idee eigenlijk…'

Peter vertelt hoe hij de drijvende kracht was achter het plaatsen van een bankje aan de Waal. 'Het had heel wat voeten in aarde, maar toen het eenmaal rond was, en het er twee weken stond, moest er toch nog iets veranderen. Sindsdien staat 'mijn' bankje tussen prikkeldraad in, en is het moeilijk bereikbaar… Maar het staat in ieder geval wel vaak op mijn foto's.'

De Tuimelaar

Het zwembad in Ewijk is een andere passie van Peter. Zo'n zeven jaar geleden nam hij met acht anderen het beheer ervan over; hij heeft er wel het hele jaar werk aan. 'Nee, niet altijd ter plekke hoor, er is ook veel administratie en in de winter doen we onderhoud. Gelukkig hebben we ongeveer 40 vrijwilligers, die onder andere kaartjes verkopen en het snoepwinkeltje beheren. Meestal zijn dat de moeders van de jonge zwemmertjes. Op die manier wordt het dorp er nader bij betrokken. Maar we ontvangen hier ook groepen ouderen, daar hebben we vorig jaar geweldig leuke ervaringen mee gehad. Dan hoor je bijvoorbeeld mensen vertellen dat ze hier vroeger nog zwemles hebben gehad. Zo kunnen we tevens dorpsgenoten uit hun isolement halen en wat gezelligheid bieden.'

Ewijk

'Ewijk is voor mij een prettig dorp, waar veel mensen zich erg betrokken bij tonen. En er is veel activiteit. Neem nou bijvoorbeeld de carnaval, de scouting, het voetbal, het bouwdorp... Ach, er is gewoon genoeg te doen hier en voor elk wat wils. Ik prijs me gelukkig met de medewerking van de gemeente, vooral ten aanzien van het zwembad. Ik hou het hier nog wel even vol.'

Tot slot wil hij nog wat kwijt: 'Je moet wel even opschrijven dat een boot bijna nooit een boot is, maar een schip. Je praat toch over een schipper, en niet over een boter! Een sleepboot, ja, of een roeiboot, maar anders is het een schip', besluit hij.

Door Ton van Hulst