De Maas&Waler dat ben ik: Gerard van de Graaf

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam: Gerard van de Graaf
Leeftijd: 63 jaar
Woonplaats: Puiflijk

Gerard van de Graaf groeide op in de Horssense Molenhoek, waar hij een heerlijke, vrije jeugd beleefde in zijn ouderlijk huis tussen de weilanden, niet ver van het Horssense bos. 'Op zondagmiddag gingen we vaak met de roeiboot op de Wetering varen. Ik zie het nog precies voor me: de boot werd dwars op de kruiwagen gelegd en naar het water gereden. En wij er achteraan. Dat waren nog eens tijden.'

'In mijn diensttijd in Duitsland – een prachtige periode trouwens – kreeg ik een witte muts opgezet en een sloof voorgebonden en werd ik gebombardeerd tot kok. Op een bepaald moment had ik bijna een enorme stoomketel vol rode kool verknoeid door allerlei ingrediënten van de ketelrand te vegen die er nog in moesten. Ik zei in mijn onschuld: "Aber das muss doch sauber gemacht werden." Ja, wist ìk veel…'.

De Knaoiers
'In 1978 kwam ik in Puiflijk terecht. We waren vanuit thuis altijd al op Puiflijk gericht geweest; mijn vader kwam daar zelf ook vandaan en is drieënveertig jaar lang vaandeldrager bij KNA geweest. Ik ben vanuit KNA bij Dweilorkest de Knaoiers gekomen, en heb met die club aardig wat muzikale uurtjes in heel het land doorgebracht. Dit jaar trouwens vieren de Knaoiers hun 55-jarig bestaan. Een van mijn mooiste ervaringen is wel ons optreden op Ameland, waar ik zo ongeveer dezelfde rust en kleinschaligheid vind die ik hier zo bijzonder waardeer.'

Toneel
In Horssen speelde Gerard 27 jaar lang toneel, maar hij verzorgde ook de verlichting, vervoerde het decor, en deed eigenlijk alles. Zijn grote voorbeeld op toneelgebied is regisseur/acteur Gerrit Kistemaker, van wie hij veel geleerd heeft. Gerard stond ook 15 jaar op de planken in Herpen, en doet ook wel eens mee met de Bewaorsmiense. Dit jaar heeft hij een gastrol in Deest. Trots noemt hij zijn rol als Scrooge die hij in 2014 bij het toneel in Opheusden vertolkte. Even lijkt het erop alsof de oude vrek Scrooge echt in levenden lijve hier aan de tafel zit, als Gerard met rollende ogen en uitdrukkingsvolle wenkbrauwen een paar zinnetjes citeert.

'Ja, eigenlijk is het hele leven een toneelstuk. Zelfs op mijn werk als verkoper bij een elektrotechnische groothandel speel ik toneel met mijn klanten. Ik doe dit werk al 42 jaar, met veel plezier. Nee, natuurlijk hou ik niemand voor de gek. En in december, als ik de Goedheiligman een handje mag helpen, geniet ik van de oprechte reacties van het jonge publiek. Mijn zonen John en Roy zijn al precies hetzelfde als ze daarbij mijn knechten spelen, vol overtuiging. Ik hou er van in een fantasiewereld te leven.' In zijn tuin wijst hij op een afgebroken boom, waarvan twee takken op armen lijken en twee knoesten op ogen. 'Kijk, daar zie ik nu een heel verhaal in. Ik vertel vaak van alles over zo'n boom aan mijn kleinzoon en straks mijn kleindochter. Dat is toch prachtig. Mijn vrouw Els, mijn zoons, mijn schoondochters en kleinkinderen zijn mijn trots.'

Dàt is Pufluk
Dan spreekt hij over Puiflijk. Het dorp heeft volgens Gerard in de afgelopen decennia veel van zijn schoonheid verloren; oude huizen en boerderijen zijn verdwenen. "Zonde, maar je houdt het niet tegen. Wat vroeger Puiflijk was wordt nu langzaamaan, sluipend haast, Druten. Dat vind ik jammer." Gerard toont een oude foto, wijzend op gebouwen die er niet meer zijn.

'Trots ben ik op de gemoedelijkheid die er toch nog is, en op de nog altijd aanwezige saamhorigheid. Je ziet dat bijvoorbeeld aan de Puiflijkse carnavalsoptocht, die wijd en zijd bekend staat als een van de mooiste uit de hele omgeving, met vrolijke, indrukwekkende kleuren en zonder herrie. En niet te vergeten het 'optreden' van Puiflijk tijdens de Zomer in Gelderland-opnamen van TV Gelderland. Toen werd er toch maar mooi in korte tijd iets prachtigs uit de grond gestampt.'

Hij is ook trots op de oude toren, het eeuwenoude icoon van Puiflijk. Zijn kleinzoontje van twee was er laatst ook al van onder de indruk. "Waauw!", kraaide het ventje.

'Helaas loopt de muziekvereniging ook niet meer rond. Jammer, maar er is nog steeds genoeg over om van Puiflijk te houden: een unieke kern met een geweldig dorpshuis, de imposante oude toren en een café met een gezellige feestzaal. En dàt is Pufluk', aldus Gerard.

Door Ton van Hulst