De Maas&Waler dat ben ik: Elise Buijs

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam: Elise Buijs
Leeftijd: 55 jaar
Woonplaats: Bergharen

Elise Buijs werd geboren in Druten, niet ver van het bekende theekoepeltje aan de dijk. Op haar vierde jaar verhuisde ze naar een woning achter de sporthal, maar nu woont ze al weer vierendertig jaar in Bergharen. Ze volgde de huishoudschool in Druten, waarna ze naar VHBO De Schutse ging. Vervolgens deed ze de opleiding voor ziekenverzorgende in verpleeghuis Margriet in Nijmegen, waar ze ook tien jaar werkte, de laatste jaren als praktijkbegeleidster.

Dagverzorging
'Toen kwam ik twee dagen per week terecht in de dagverzorging bij de SWOB. Dat heet nu Stichting Perspectief. Ik herinner me nog mijn kantoortje met ruststoelen, waarin mensen even op adem konden komen. De dagverzorging zit nu acht jaar in MFA 't Hart in Ewijk. Het is een welzijnsorganisatie voor de gehele gemeente Beuningen. Ik werk er nu al zevenentwintig jaar, en mijn huidige functie is coördinator dagverzorging. We proberen het zo aangenaam mogelijk te maken: gewoonlijk starten we met iets uit de krant, daarna vertellen de deelnemers een paar verhaaltjes. En op gezette tijden komt er een gymdocent, om het lijf en de spieren in conditie te houden. Geheugentraining is natuurlijk ook belangrijk. Daarvoor hebben we de beschikking over een speciale computer: de Braintrainer. En wat ik erg mooi vind: soms kunnen dementerenden toch nog meedoen, als hun talenten kunnen worden ingezet bij bijvoorbeeld het oorlogsmuseum of de bibliotheek.'

In de stilte van haar kantoortje, dat gezellig is ingericht, komt ze even tot rust. Enkele minuten geleden nog was ze druk bezig met een groep ouderen, die nu gezamenlijk van een goed verzorgde en smakelijke warme maaltijd geniet. Elise zegt het niet met zoveel woorden, maar deze activiteit geeft haar duidelijk voldoening. Ze vertelt dat ze niet kijkt naar beperkingen maar naar de mogelijkheden van mensen. 'Er is toch wel veel eenzaamheid, dat wordt niet altijd gezien. En helaas raken mantelzorgers regelmatig, te vaak eigenlijk, overbelast. Daarin kan dagbesteding veel betekenen, maar er lijkt toch een drempel te zijn. Mensen komen niet zo gemakkelijk hierheen. Ik doe dit werk voornamelijk omdat ik er veel voor terugkrijg. Het mooiste vind ik iets te doen vóór de deelnemers, en samen met hen.'

Inloop
'Sinds drie jaar hebben we hier nu de ondersteuningsinloop voor alle kerkdorpen. Die inloop moet vooral laagdrempelig zijn; iedereen moet hier binnen kunnen wandelen. Andere activiteiten zijn bijvoorbeeld samen eten (warme of broodmaaltijd) en creatief bezig zijn.' Het geeft Elise een geweldig gevoel te zien hoe de mensen zich vermaken met schilderen, houten vogelhuisjes maken, koken, bakken en meer. Ze raakt niet uitgepraat over haar werk. Iedere dinsdag organiseert ze hier in het Molenhuis met een aantal gemotiveerde vrijwilligers een zogenaamd Eetpunt. Het kerstdiner laatst was een succes, het was compleet uitverkocht. Als wijkwerker gaat ze ook vaak de buurten in, met verenigingen praten, contacten leggen, problemen signaleren en oplossingen aandragen. Ze benadrukt wel dat ze geen behandelaar is. 'Waar ik echt trots op ben, is de subsidie die we van het Oranjefonds toegewezen hebben gekregen. Dat viel nog niet mee, want we zaten tussen 200 andere aanvragers. Uiteindelijk zijn er vierenveertig van genomineerd, daarvan krijgen vijfentwintig projecten subsidie, en daar zaten wij dus bij.' Met het geld kan kan een beroepskracht aangetrokken worden. Daarnaast komen er meer mogelijkheden voor het vervoer van ouderen.

Als hobby spaart Elise bidprentjes. Ongeveer zevenduizend heeft ze er, en ze zijn op alfabet en per Maas en Waals kerkdorp gesorteerd. Het gaat haar voornamelijk om de verhalen die bij elk prentje horen.

In 'haar' heerlijke, rustige en landelijke Bergharen zijn behoorlijk wat organisaties actief. 'Ik zit in het bestuur van Caritas en ben vrijwilliger bij De Uitloper. Daarnaast ga ik graag wandelen op de dijk, doe aan yoga en maak soms verre reizen. Bergharen is een fijn dorp, gezellig en kleinschalig. Veel Bergharense jongeren willen hier blijven, maar daar zijn natuurlijk wel woningen voor nodig. Ook mis ik helaas voldoende ondersteuning voor ouderen. Erg belangrijk voor mij is de Drutense Leste Mert. Die ervaar ik als een heerlijke reünie. Ik heb 'm één keer overgeslagen; dat doe ik dus nooit meer!'

Door Ton van Hulst