Geslaagd!

Afgelopen week reden er de meest prachtige wagens door het centrum van Druten met daarin zittende of daarop liggende, de examenkandidaten van het Pax Christi College. Ik moest die bewuste vrijdag toevallig iets in het centrum halen toen ik me bewust werd van de stoet. Het zag er feestelijk uit, met een klein respectvol rouwtintje. Terwijl ik stond te wachten voor de rotonde deed het me tegelijkertijd heel diep graven in mijn grijze massa. Ik probeerde me iets te kunnen heugen van mijn eindexamenfeest, mijn diploma- uitreiking en mijn laatste dagen op de Havo in Druten. Waar het precies aan lag weet ik niet, maar er begon niets te dagen. Een soort zwart gat.

Wel herinnerde ik me een gruwelijke nervositeit of ik wel of niet geslaagd zou zijn. Ga ik het halen ja of nee? Enkele luttele minuten voor het verlossende telefoontje, ontvingen we thuis een ander telefoontje. Geen idee meer wie er belde. Maar, niks zo stressvol als irrelevante belletjes terwijl je op iets totaal anders zit te wachten. Het is inmiddels al weer meer dan 20 jaar geleden en ik kom al rijdende tot de conclusie dat nieuwe herinneringen de oude vervangen hebben. Waar ik me op de Havo nog druk maakte over mijn haren, heb ik deze inmiddels niet eens meer.

Terwijl de stoet vorderde kwamen er ineens een paar namen van oud-leraren voorbij gevlogen in mijn gedachten. Ik heb tranen gelachen met de legendarische manier van lesgeven van Van Summeren van Handelswetenschappen & Recht. De geschiedenislessen met Derksen behoorden tot mijn favoriete lessen. Aan mevrouw Pröpper van Nederlands heb ik ook positieve herinneringen, al kan ik me van de daadwerkelijke lessen niets meer memoreren. Eenmaal terug van de supermarkt heb ik er een aantal fotoalbums bij gepakt. Kijkende naar de foto’s begon het beetje bij beetje weer te dagen. Op mijn kapsel van destijds na, zou ik de periode op ‘de Pax’ in één woord, toch best geslaagd willen noemen.

Door Rex Broekman