Onvervulde rol

Tis nog mar un maond
dan is ‘t un jaor geleeje,
dè zun vrouw gesturven is.
De tèd vurbij gegleeje.

Onderlest was ‘r bezoek.
Twee miense kwame binnen.
Ze waren allebei-j van toneel
Ze wiese nie hoe te beginnen.

Ze kwamen op de koffie
en hâ’n vur hum un vraog.
mar urst wier t’r gepraot
over ut leste nijs vandaog.

‘Binnenkort dan speule we
‘De brief van ome Hent’.
We zû’n ut wel leuk veine,
es gij d’r dan ôk bent.

Jouw vrouw die zû daorin
ôk un rol hebben gespuld.
Zo-ès zij dè kon speule,
kreg niemand ut ingevuld.

Mar ut gee toch nog gebeure.
Ut stuk kum op de planken.
We willen es gij komt
jouw vrouw postuum bedanken.’

Dieje’n aovund was ie eig’luk
vur ut urst buiten de deur.
Ut was un mooie’n aovund,
hij waar efkes uit de sleur.

Mar toen ie wer naor huis ging
bekroop ‘m ut verdriet.
Ut was dan wel un blijspel,
mar vur hum was ut dè niet.

Door Rinie van Haren