Schouderklopje

Deze week is de laatste werkweek van een, niet nader te noemen, allervriendelijke bureau collega. De bewuste collega, ik heb hem al een keer eerder in een aantal columns benoemd, gaat een carrière- switch maken. Ik meen het wanneer ik zeg dat hij hiervoor alle lof verdient. Hoeveel mensen blijven namelijk niet in de oude sleur hangen van werk of relatie zonder ruimte te maken voor de belangrijkste persoon in ons leven? De belangrijkste persoon zijn we zelf! Niet voor niets wordt er in het vliegtuig door de purser gezegd eerst zelf het zuurstofmasker op te zetten, en daarna pas die van de persoon naast u. Allemaal leuk en aardig dat we drie weken nadat onze relatie voorbij is al weer in de volgende relatie duiken; deze is gedoemd te mislukken. Waarom? Omdat we eerst gelukkig met onszelf moeten zijn.

Anyway, laat ik vooral niet de amateurpsycholoog gaan uithangen, anders krijg ik dadelijk ook nog kriebels voor een carrièreswitch. Over een loopbaanverandering gesproken, Harvard University doet al 85 jaar onderzoek naar welke banen ons mensen het aller ongelukkigst maakt. Dit blijken uiteindelijk banen te zijn met weinig sociale interactie en dus zonder veel mogelijkheden om een goede relatie op te bouwen met andere collega’s. Deze zogenoemde ‘eenzame beroepen’ luisteren naar de functies als postbesteller, vrachtwagenchauffeur maar ook nachtdienstberoepen zoals bewaker.

Wanneer mensen wél met anderen interacteren maar hierbij weinig positieve vormen van sociaal contact uithalen, kan dat ook een negatieve impact hebben op de happyness. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een callcentermedewerker, die veel praat maar waar uiteindelijk veel frustratie bij komt kijken. Het onderzoek van Harvard naar geluk en gezondheid laat bovendien zien dat niet het grote geld, niet een glansrijke carrière of succes in het algemeen ons gelukkig maakt. Hetgeen ons mensen gelukkig maakt zijn sterke, sociale relaties; dat laatste geldt dan ook op de werkvloer volgens de onderzoekers. Maar ook een compliment of schouderklopje doet wonderen, zelfs wanneer een collega een bedrijf verlaat voor een nieuwe uitdaging. Dus Tommy, bedankt en het ga je goed!

Door Rex Broekman