Centjes

Steeds minder mensen hebben vandaag de dag kleingeld op zak. Overal wordt gepind en sommige restaurants hebben inmiddels zelfs het brutale lef om cash te weigeren terwijl het toch echt een wettig betaalmiddel is. Een plek waar kleingeld nog steeds van harte welkom is, is de kerk; en dat roept spontaan een herinnering bij me op.

Zo zat onze familie ooit rondom kerst in een vakantiehuisje op de Christelijke Veluwe. Ik kan me niet meer heugen of het Eerbeek, Putten of Otterlo was, maar in die driehoek zeg maar. Omdat wij drieën als kinderen in die tijd zo ontzettend stout waren, vonden mijn ouders het verstandig om tijdens de vakantie maar even zo’n zwartekousenkerk binnen te stappen en meteen een Heilige Mis mee te pakken. Terwijl wij als kleurrijk geklede vreemdelingen plaatsnamen en tegelijkertijd door de vaste zwartgeklede bezoekers de kerk uitgekeken werden, richtte de manager van het gebouw zich tot zijn onderdanen: “Ik heet u in de naam van God allen voor de derde maal welkom vandaag”. We beseften direct dat we de eerste twee diensten gemist hadden. Het was ook pas één uur `s middags, dus wisten wij veel.

Niet kort daarna volgde de eerste van drie bulderpreken van een half uur over zondigheden en berouw, afvalligen en verkettering. De preken maakten zoveel indruk dat m’n ouders het er soms nog over hebben. Niet over de precieze woorden van de prediker van destijds, maar meer over het feit dat we ons er zo unheimisch voelden. Tijdens de mis werden er honderden rollen Mentos uitgedeeld en u raadt het al, die hadden wij niet op zak. Daarnaast kwamen ze maar liefst vijf keer langs voor de collecte. Wij konden die allerlaatste stuivers en dubbeltjes in onze broekzakken niet in de kerk door midden hakken dus toen ze voor de derde keer langskwamen, moesten wij wederom passen.

Door Rex Broekman