Billijkheid

Laatst riep een zelfbenoemde mode- en lifestyle expert op tv dat het vandaag de dag steeds moeilijker wordt om iemand te attenderen op (herstelbare) onregelmatigheden in kleding of uiterlijk. Volgens de expert, ook actief als lifestyle-coach, wordt dit veroorzaakt door de maatschappij zelf. We leven in een doodsbange maatschappij, want opmerkingen van de één over de ander, desalniettemin goedbedoeld, kunnen zo maar een scheldkanonnade of zelfs een pak rammel opleveren. Met een beetje pech wordt het gefilmd en voilà, voor je het weet ga je viraal en ben je trending topic.

De huidige samenleving staat onder hoogspanning, heeft korte lontjes en accepteert geen weerwoord, laat staan opmerkingen over uiterlijk of kleding. Iemand met de beste bedoelingen wijzen op een oneffenheidje met betrekking tot kleding of voorkomen, wordt daarom steeds gevaarlijker en gebeurt minder en minder. Voor je het weet heb je een gevalletje MeToo aan (of uit) je broek hangen. Kan je iemand anno 2022 bij de bushalte nog attenderen op het feit dat er tandpasta in een mondhoek zit, op de vroege ochtend?

Tijd voor een experiment. Als proef op de som had ik dan ook laatst expres de ritssluiting van mijn gulp open laten staan. Vervolgens had ik een zwarte string aangetrokken die boven mijn spijkerbroek uitkwam, een stukje snot in m’n neus laten zitten en een blaadje koriander tussen de tanden. Ik eerst naar een zondagsmis in de kerk. Niemand die wat zei. Daarna in Dreumel naar de Jumbo. Wederom geen haan die er naar kraaide. Uit pure teleurstelling ben ik maar in hartje Druten op het terras gaan zitten. Hier liet een individu en plein public zijn broek zakken, om een tattoo te laten zien. Onder het mom van ‘een dwaas die zwijgt, gaat door voor wijs’, besloot ik hem maar niet op z’n tarrels te wijzen. Dit is wat ze bedoelen met billijkheid, geloof ik.

Door Rex Broekman