Rinie van Haren.
Rinie van Haren. Foto: John van Gelder

Dichterbij: Geklaag

Column Dichterbij

Ze stee bekend ès mopperkont,
ut us nie hèndig goed.
Zij is zôwè d’n innige
die echt wit hoe ut moet.

Ze zit in unne rolstoel
de thuiszurg kum al daag.
En elke hulp die wit ut:
D’r klinkt alleen geklaag.

Tis noot goed of ut ducht nie
mar hou d’r in de smiezen.
Al duu-de goed oew best,
ge kreg ut vur oew kieze.

‘Ge waar de post vergèète.
Daor kan ik toch nie bij.
Vurdè ge dalûk weggaot
gif ut dan mar aon mij.’

Zo blèf ze commanderen.
Mar ‘t werkt nou averèchts.
Want meer dan ze beseft
beschouwt ze d’r hulp es knèchts.

Mar vandaag kwam d’r un nije.
Die waar nie vur de poes.
Die liet nie mi zich solle.
En gaaf heur un kaauwe’n does.

‘Gij mot es heel goed lustere.
Wij komme hier vur jou,
duun alle daag ons best
en zijn te goeier trouw.

Wij zitte nie te wachten
op ‘dank je wel’ vortaon.
Mar mi iets meer respect
zal ut zeker bèter gaon.’