Pööke de Snijer

Ut waar ne’n vrèèmde snuiter,
zonder geld en zonder huis.
Hij zwierf mar alle dage
want nergus was ie thuis.

Hij leek Tijl Uylespiegel
mi zunne muts mi al die bellekes
Hij schôjde um wè cente
soms vond men dè toch wellekes.

Desnoods dee ‘t-ie wè kunstjes,
dee alles vur wè geld.
Van werke was ie vies
althans, zo wier verteld.

Ut waar mar un klèèn kèalje
en z’n hemd waar veuls te groot.
Mar ès ie ôk de kans kreeg
naam ‘t-ie iedereen in de boot.

De vrijbuiter van Pûfluk
hiette in ut echt Van Dongen.
en wier pas echt bekend
dur waor ie hèt gezongen.

Want in de veastentèd
dan ging ie langs de deuren.
mi zun eige roefelbus
een zeepbus in veul kleuren.

Zijn stem en zang die ware
nie um over naor huis te schrijven.
De miense dulden durrum
nie dè ‘t-ie te lang zû blijven.

Al hè ‘t-ie ut nie ver geschupt
un standbeeld hè ‘t-ie wel.
Vlak bij de Ouwe Toren
stee die Pûflukse rebel.

Door Rinie van Haren