Dichterbij: Witte nog

Wè is t’er veul veraenderd
zeeje’n ons mam en pap.
Terwijl ze gruuntes wekke
vèrtig potte op un schap.

Vur hun was dè heel veul wèrd
alle gruuntes van ut leand.
Werk uit èrmoei gebore,
mi haend en mi verstaend.

En ès ons mam vertelde
hoe zij lèèfde toen es keind,
dan was er veul veraenderd
wè dè ge d’r ôk van veind.

Ik praot al krèk ut eiguste.
tussen míjn vroeger en vandaag,
is ôk wèr veul veraenderd.
Es ge dè verschil us zaag.

Zaoterdags doesje nao mekander
en saovuns kijke naor TV.
Swiebertje en de Weekendkwis
en we ware best tevree.

We droege mekanders klere
mi soms un lèpke op de knie.
Un boks ging soms wel 10 jaor mee
ok al wieste dè dan nie.

Wij spulde nog mi knikkers,
deeje verstoppertje op straot.
In de vakantie besse plukke
van vroeg tot saovuns laot.

Wè is t’er veul veraenderd.
Ik snap nou pas des te meer
wè ons mam en pap bedoelden,
toen ze dè zeeje keer op keer.

Door Rinie van Haren