Prikweigeraar

De landelijke entingscampagne tegen corona wordt afgeschaald, maar uit data blijkt dat zo’n 10.000 Maas en Walers nog altijd onbeschermd rondhuppelen. Een schrikbarend aantal.

Natuurlijk kan een klein percentage van deze mensen door allergieën en andere medische kwesties niet gevaccineerd worden. En ja, leven in het vrije Nederland betekent ook dat je ‘baas in eigen lijf’ bent en dus mag weigeren. Er zijn -goddank!- geen GGD-eskaders die prikrazzia’s houden om weigeraars aan hun naald te jagen. Leve de vrijheid om dom en koppig te zijn!

Maar iedere volwassene weet dat keuzes gevolgen hebben en dan geven prikweigeraars ‘niet thuis’, terwijl ze dat wel zouden moeten blijven. Maar nee, ze klagen om het hardst dat ze gediscrimineerd worden en dat er een ‘medische apartheid’ in dit land ontstaat. Tegen zoveel blinde hypocrisie is geen antilichaam opgewassen.

Tijdens de meest recente coronapersconferentie werd duidelijk dat we nog (minstens) tot 1 november vastzitten aan maatregelen die kunst, cultuur en het uitgaansleven nagenoeg lamleggen. Nou ja, behalve voetbal en de Formule 1, maar dat heeft vast niets met financiële belangen te maken.

Die tienduizend ongevaccineerde Maas en Walers zijn medeverantwoordelijk voor het gebrek aan vrijheid van het grotere geheel. En daar wensen ze ook nog eens verontwaardigd alle begrip voor. “Vaccinatiebewijs? Hoe durf je?! Ziet dan niemand hoe dapper en goed we bezig zijn?!” Als het niet zo droevig was, kon ik er misschien om lachen. 

Het zal geen nieuws zijn, maar ondergetekende heeft zich twee keer laten vaccineren. Voor mijn eigen gezondheid, maar ook omdat ik een beetje leuk leven terug wil. Waarom hebben prikweigeraars niet wat meer begrip voor zij die wél geloven in wetenschap en zich niet laten meesleuren in de fabeltjesfuik van DNA-veranderingen, microchips, 5G en “het is maar een griepje”?

Was er maar een manier om tot mensen door te dringen en het desinformatievirus te bestrijden. Maar ja, als gezond verstand in vaccinvorm kwam, zouden ze het ook weigeren.

Door Patrick Huisman