Rinie van Haren.
Rinie van Haren. Foto: John van Gelder

Dichterbij: Ze zegge

Column Dichterbij

Ze zeggen dè ut minder wor
mar ik mis oe toch steeds meer.
Es ik oew lèège stoel zie staon
dan duut dè duk zô zeer.

Ze zeggen dè ‘k d’r uit mot gaon
nie steeds gaon zitten kniezen.
Mar wurrum zû’k de rets op gaon?
‘k Heb toch niks te verliezen.

Ut innige wè ‘k verlieze kon
en wè ‘k nie kan verkroppen.
Dè is dè gij d’r nie mèr bent.
Dè hâ noot meuge stoppen.

Ze zeggen nou: Ut slèt nog wel.
Ut zakt wel mi de tèd.
Mar niemand wit hoeveul verdriet
ik saovuns heb in bed.

Ze zeggen ôk dè ‘k nie teveul
mot zitte prakkizere.
Mar zullie praote mèk’luk, wah.
Die hebben niks te deren.

Ze zeggen: informeer toch ‘s
naor zo’n reisje mi ‘nen boot.
Dan trefte eand’re miense,
misschien un lotgenoot.

Ze zeggen: zo’n vakantie,
die zurgt vur wè verzet.
Dan ben-de d’r es efkes uit,
’t is nou de moiste tèd.

Hoe goed ’t ammaol is bedoeld,
ik zit er toch mar mee.
En niemand die oprecht ’s vraogt:
hoe ut nou mi me gee.

Door Rinie van Haren