Eurofusie

Uw columnist ziet deze week alles door een Eurovisielens, dus ook deze column. Zo doet de muzikale strijd tussen alle landen me heel erg denken aan de rituele dominantiedans tussen West Maas en Waal, Druten, Wijchen en Beuningen.

Alleen duurt dit gedoe niet een paar weken en valt het niet op te lossen met televoting en wat douze points. Dit gesteggel om gemeentelijke fusies gaat al ruim 20 jaar door en het schiet voor geen meter op. En er is weer een zoveelste aflevering in de soap. In december zagen Wijchen en Druten af van fusie wegens wat boze burgers.

Helaas valt de realiteit niet weg te stemmen: de gemeentes redden het niet alleen. Maar fuseren mag niet meer, dus moet er wat anders verzonnen worden. Druten deed een creatieve poging met het voorstel samen te werken op thema’s als toerisme en economie.

Het is natuurlijk een hele verkrampte poging om het grote, vieze fusiewoord te vermijden. Maar wat je ook doet, daar draait het als je verstandig bent uiteindelijk wel op uit.

Als het op fuseren aankomt valt Beuningen en West Maas en Waal van alles aan te wrijven, maar niet dat ze daar ooit wat verstandigs over gezegd hebben. Dat is best opvallend als je beseft dat juist deze gemeenten het meest te verliezen hebben.
Nijmegen wil namelijk na de Waalsprong vast nog wel een Maassprong wagen richting Weurt. En aan de andere kant heb je West Maas en Waal, die als kleinste van de vier gemeentes helemaal geen kans heeft zelfstandig door te gaan.

Er is een Eurovisie-oplossing voor deze kwestie. Inmiddels zijn de reglementen aangepast, maar in 1969 kende het Songfestival vier winnaars. Dat zouden ze in deze regio ook kunnen krijgen door met elkaar te fuseren. Beuningen, Druten, West Maas en Waal en Wijchen samen… Wat u zegt, the birth of a new age!

Groeten uit Rotterdam!

Door Patrick Huisman