Afbeelding
Foto: Trudy Kunz

Pijptabak

Column Column Bas van der Hoeven

Ik las ergens dat het aantal communicatieadviseurs explosief toeneemt. Dat is te merken: iedereen die weleens in het openbaar wat zegt wordt begeleid door zo’n zinnenfluisteraar. Vooral politici zijn voorgeprogrammeerd. ‘Het heeft onze aandacht’, ‘Laat dat duidelijk zijn’ en ‘Daarover geen misverstand’, zijn voorbeelden van sjabloongeleuter.

Kleine gemeenten kregen in de tijd dat ik journalist was ook een communicatiemedewerker, al heette dat toen nog voorlichter. Zelfs West Maas en Waal schijnt inmiddels iemand in dienst te hebben om de pers te misleiden. Daarmee is het proces voltooid. Voorlichters zijn meestal achterhouders. Zij hebben in enkele decennia van oprechte politici, leugenachtige draaikonten gemaakt.

Er waren echter ook voorlichters die hun vak serieus namen. In mijn beginjaren was ik journalist in een kleine gemeente waar ze in de vorige eeuw al een persvoorlichter hadden. Wekelijks kwam ik bij hem langs, in zijn kantoortje waar een machtige stapel paperassen op me wachtte. Hij vertelde, ik luisterde zwijgend, en daarna vroeg de man: “Ga je mee roken?”

Even later stonden we in het portiek van de zijingang van het gemeentehuis te dampen. Hij een pijp, ik een sjekkie. Na de eerste rookwolk en een droog hoestje, schraapte hij zijn keel en zei: “Je hebt het niet van mij, maar...” Daarna volgde een verhaal over alles wat er mis ging achter die monumentale deur. Man en paard werden genoemd, geen fractie of wethouder werd gespaard, hij keerde de gemeentedoofpot om als een overvolle asbak.

Ik was onervaren genoeg om alle geruchten, na wat pogingen de waarheid te achterhalen, in de krant te zetten. Tot ik begreep dat ook de voorlichter belangen had. Het was een bijzonder leermoment dat tot op de dag van vandaag komt bovendrijven als ik pijptabak ruik.

Door Bas van der Hoeven