Lintje

Terwijl u dit leest, bevind ik mij in Rotjeknor voor het allermooiste feest van het jaar: het Eurovisiesongfestival. Dat ‘we’ het festival mogen organiseren maakt me zo trots als de spreekwoordelijke pauw. Om als insider mijn meest favoriete feestje van binnenuit mee te mogen maken, is een voorrecht.

Daarom vind ik het ook geen straf mezelf veertien dagen lang kosteloos het vuur uit de sloffen te lopen. Jazeker, mijn Songfestivalwerk is vrijwilligerswerk. Ik doe het met liefde, gewoon omdat het leuk is. Dat geldt niet voor al het ‘vrijwillige’ werk in Nederland. Duizenden en duizenden vrijwilligers zijn dagelijks in touw om anderen te helpen.

Van mantelzorgers tot voorleesmoeders en overblijfpapa’s en wat te denken van al die mensen die ouderen in deze nare tijd niet in hun eigen eenzaamheid laten stikken. Hoeveel bewondering ik ook voor die mensen heb, je hoort of ziet ze zelden en erkenning voor hun offers schiet er ook vaak bij in.

Eens per jaar worden enkele vrijwilligers écht met naam en toenaam genoemd als ze tijdens de lintjesregen in het zonnetje worden gezet. Ook dit jaar ontvingen een aantal vrijwilligers een welverdiende Koninklijke Onderscheiding voor hun liefdadigheid. Zeer hartverwarmend, maar tegelijkertijd ook frustrerend dat voornamelijk lobbyende bobo’s met diezelfde eer gaan strijken. Dat moet echt anders kunnen.

De koning kan kennelijk mijn gedachten lezen, want ook hij riep op om mensen voor te dragen. Het liefst vrouwen, want die worden nog altijd ondergesneeuwd tijdens de lintjesregen. Doe daarom eens een goede daad en kijk in uw omgeving. Wie zet zich al ruim vijftien jaar belangeloos in voor haar buurvrouw, de scouting of de buurtvereniging? Informeer bij je eigen gemeente naar de procedure en vraag dat lintje aan!

Dan kunnen we volgend jaar op 26 april allemaal uit volle borst die Cliff Richard songfestivalklassieker meebrullen: “Congratulations!”

Door Patrick Huisman