Babbels: Carna-valt-niet-mee

Als zoon van een Nijmeegse Stadsprins mag ik me graag verbeelden wat van carnaval te weten. En mijn carnavalshart doet deze dagen best een beetje zeer.

Normaal gesproken zou ik me nu letterlijk en figuurlijk opmaken voor een paar dagen feest in het mooie Knotsenburg. Maar corona lijkt haast bedacht door een carnavalshater. Samenkomen in grote groepen, luidkeels (liefst vals) zingen of elkaar om de nek vliegen? Het mag allemaal niet meer.

Er zijn gelukkig heel veel lieve, leuke (online) initiatieven. Oproepen om je huis te versieren, talkshows, speciale biertjes en hapjes die je kunt inslaan. Allemaal ontzettend aardig en om onze lokale middenstand te steunen raad ik aan die drankjes en hapjes vooral te kopen. Maar verder vind ik ‘t nogal treurig en pijnlijk.

Hoe goed bedoeld ook, juist door die substituut carnavalsacties weet je pas hoe zeer je het echte carnaval mist. Het voelt een beetje als na je vakantie thuis nog eens die lekkere tropische cocktail maken, waar je zo van genoot op het strand. Het smaakt altijd minder en dat gemis zorgt voor een stevige kater.

Ziet u zichzelf al met de confetti en serpentines door het huis hossen? Of de polonaise lopen met die ene gast die per dag komen mag? En dan loopt die gast er ook nog anderhalve meter achter, denk om de regels!

De ziel is uit het feest getrokken. Maar voordat ik u in een nog grotere coronadepressie help, een stukje positivisme. Want treurt niet, volgend jaar vieren we gewoon weer met z’n allen carnaval.

Volgend jaar weer volop kans uw portemonnee en/of partner kwijt te raken in het feestgedruis. Volgend jaar weer minstens twee van de vier dagen knallende koppijn van teveel drank en te slechte muziek. En volgend jaar staat u gegarandeerd weer iemands maaginhoud op te ruimen omdat het bezoekje aan de shoarmatent verkeerd viel.

Fijn he, een jaartje geen carnaval? Alaaf!

Patrick Huisman