Illustratie: Trudy Kunz

Column Bas van der Hoeven: Smoes

wo 27 jan 2021, 13:01 Column

Smoes

Ik moet iets bekennen. Ik ben na het ingaan van de avondklok betrapt bij het uitlaten van de hond. Geen probleem toch, hoor ik u zeggen, maar ik was de hond vergeten. De riem en een poepzakje had ik wel bij me, maar dat vond de boa die me aanhield onvoldoende bewijs van mijn goede intenties.

“Wie vergeet nu zijn hond?”, vroeg hij terwijl hij met een felle zaklamp mijn gezicht bescheen. “Ik”, antwoordde ik naar waarheid, hij kon het niet waarderen. “Gaan we lollig doen”, zei hij met stemverheffing. “Deze overtreding is ernstig, beseft u dat wel!” Zijn stem sloeg over. De handhaver stond zichzelf enorm op te winden, dat was duidelijk.

Terwijl de boa een pen zocht (tenminste, hij betastte alle uniformzakken) overdacht ik dat ik een goed plan slecht had uitgevoerd én op het moment suprême de verkeerde tekst had gebruikt. Ik had moeten zeggen: “Mijn hond is ontsnapt. Hij rende die kant op.”

Hoe kwam ik in deze situatie verzeild? Een vriend had maanden geleden geregeld dat we bij hem thuis een pubquiz zouden houden. Ondanks avondklok zou onze vriendenclub bij elkaar komen. “Thuiskomen is geen probleem”, had hij gezegd. “Leen van iemand een hondenriem. Als jullie ’s nachts naar huis lopen, neem je onze Ciska mee. Als je thuis bent laat je haar los. Ciska komt hier terug en kan de volgende naar huis begeleiden.”

De quizavond achter gesloten rolluiken was supergezellig. Rond twee uur ’s nachts was de whisky op en besloot ik als laatste te vertrekken. Met riem, maar stom genoeg zonder Ciska, waggelde ik huiswaarts, zacht fluitend. Tot vanachter een boom een boa siste: “Waar zijn wij mee bezig?”

Bas van der Hoeven